بیع اموال فکری از دیدگاه فقه و حقوق

اموال فکری جزوحقوق مالی غیر مادی هستندکه با توجه به اهمیت آن ها ، و رواج روز افزون آن ها ،امروزه موضوع دادو ستدهای بسیاری قرار می گیرند .با ورود حقوق مالکیت فکری به ادبیات حقوقی ، حجم قابل توجهی از قوانین ومقررات ، به آن اختصاص یافت اما شفاف و روشن نبودن این قوانین و مقررات در این خصوص ، باعث بروز اختلاف نظرهای زیادی در تبیین ماهیت حقوقی این قرار داد شده است .اگر بتوان این داد و ستد را در قالب عقدی مثل عقد بیع که ماهیت ،احکام ، و آثار آن در تمام نظام های حقوقی روشن است تبیین نمود بخش عمده ای از این پراکنده گویی ها بر طرف می شود در این مجال با بررسی تعریف عقد بیع بر اساس ماده 338 فانون مدنی و تعاریفی که در فقه وجود دارد از جهت مبیع ، یعنی مالکیت داشتن ، قابلیت تملک و مفهوم عین و از سویی دیگر اوصاف اساسی مالکیت ، ماهیت اموال فکری ، با تحلیلی روشن این نتیجه حاصل می شود که نه تنها قوانین فعلی کشور، در راستای فروش اموال و حقوق مالکیت های فکری در قالب عقود بیع امکان پذیر بوده ، بلکه می توان به سادگی و با کمک از قانون مدنی به عنوان یک قانون عام و مادر ، از بسیاری دشواری ها و ابهامات حاکم بر قضیه کاست.

کلیدواژه ها:

بیع ، مالکیت ، اموال ، فکری