سنجش تاثیرکیفیت فضاهای عمومی شهری در ارتقای تعاملات اجتماعی مطالعه موردی بخش مرکزی شهر تهران

فضاهای شهری عرصه تعامل متقابل انسان ها می باشند که داستان زندگی جمعی در آن گشوده می شود. فضاهایی که همه مردم می توانند در آن حضور یابند و به فعالیت بپردازند. میزان موفقیت فضای شهری با میزان استفاده از آن فضا و حضور انسان متناسب است. در واقع معماری و شهرسازی باید به جای افتراق و جدایی در پی افزایش تعاملات اجتماعی و همبستگی انسان ها باشد. اگر در طراحی، خواسته های مردم درنظر گرفته شود، محیط ساخته شده حاصل از آن قابلیت تامین تعامل اجتماعی را خواهد داشت. فضاهای شهری تماس مستقیم با زندگی روزمره شهروندان دارند و بیش از سایر فضاها بر زندگی جمعی و فرهنگ آنان تاثیر می گذارند. در شهرهای معاصر و جوامع امروزی که بسیار وسیع و گسترده شده و روابط آن پیچیده تر گشته، فضاهای جمعی به یک ضرورت تبدیل گشته است. به این ترتیب عرصه عمومی به مثابه تبلور و برآیند نظام اجتماعی سیاسی و فرهنگی و سازمان کالبدی-فضایی جدید شهر و شهروندان پدید آمد و روز به روز گسترده تر شد. در این مقاله از روش اسنادی و مطالعات کتابخانه ای استفاده می شود. ابتدا به بررسی فضاهای عمومی شهری و تعاملات اجتماعی و کیفیت فضاها و محیط های شهری در برقراری تعاملات اجتماعی و به دنبال آن،مسایل مربوط به شهروند و شهروندسازی و حقوق شهروندی و نحوه ایجاد یک فضای عمومی شهری مناسب در جهت برقراری تعاملات اجتماعی مناسب که رعایت حقوق شهروندی را به دنبال دارد، پرداخته می شود و به این سوالات پاسخ داده می شود که آیا ویژگی های کیفیتی فضاهای عمومی شهری بر ارتقاء تعاملات اجتماعی و رعایت حقوق شهروندی تاثیر دارد و اینکه فضای شهری باید واحد چه کیفیت ها ویژگی هایی باشد تا بستر تعاملات اجتماعی را فراهم سازد و رعایت حقوق شهروندی را منجر شود در پایان نتایج حاکی از این است که ایجاد ویژگی اجتماع پذیری در فضاهای عمومی شهر و تمرکز بر کیفیت های محیطی فضاهای عمومی شهری، باعث کارایی و سرزندگی فضاهای شهری، استمرار حیات شهری و سالم ترین تعاملات اجتماعی و افزایش سطح تعاملات اجتماعی در فضای شهری و پایداری اجتماعی می شود که در نهایت رعایت حقوق شهروندی را در پی خواهد داشت.

کلیدواژه ها:

فضای عمومی شهری ، کیفیت فضاهای شهری ، تعاملات اجتماعی ، حقوق شهروندی