ارزیابی شاخص های شهر پایدار و سالم با تاکید بر استراتژی های مدیریت حمل و نقل شهری به روش AHP ؛ مورد مطالعه شهر ارومیه

حمل و نقل شهری یکی از اصلی ترین زیر بخش های توسعه و برنامه ریزی شهری می باشد. شهروندان همه روزه با شبکه های پیاده و سواره و انواع مختلف حمل و نقل تماس داشته و برای پاسخ گویی به طیفی از نیازهای شغلی، تحصیلی، خرید، تفریح و غیره از حمل ونقل شهری استفاده می کنند؛ بنابراین حمل و نقل به یکی از مهم ترین بخش های کیفیت زندگی شهروندان تبدیل شده است. اما متاسفانه طی سال های اخیر بر اثر توسعه مبتنی بر حرکت اتومبیل، مسایل و مشکلات حمل و نقلی متعددی بروز کرده است. برای غلبه بر چنین مشکلاتی نیاز است که در گام اول حمل و نقل شهری از بعد پایداری ارزیابی شده و سپس مناسب ترین ترکیب شیوه های حمل و نقلی برای بهبود شرایط موجود پیشنهاد گردد. هدف از ارایه ی تحقیق حاضر ارزیابی وضعیت حمل ونقل درون شهری پایدار در شهرهای بزرگ بوده است که در آن شهر ارومیه به عنوان نمونه انتخاب شده و نظام موجود حمل و نقل این شهر با استفاده از تکنیک تحلیلی AHP گروهی مورد بررسی قرار گرفته است. هدف حمل و نقل پایدار هرگز حذف هیچ یک از شیوه های سفر نبوده، بلکه فراهم آوردن امکانات و زیرساخت ها و تشویق به استفاده از شیوه های پایدارتر و به حداقل رساندن استفاده از شیوه های ناپایدار می باشد؛ و در نتیجه سعی می شود مناسب ترین ترکیب شیوه های حمل ونقل در آن ارایه گردد. برمبنای نتایج حاصل از AHP ، مناسب ترین ترکیب حمل ونقل برای ارومیه اینگونه حاصل شد: 33.8 % پیاده روی، 22 % دوچرخه سواری، 14.5 % اتوبوس و مینی بوس، 12.5 % تاکسی 9.6 % اتومبیل شخصی و نهایتا 7.7 % موتورسیکلت. در نتیجه با استفاده از روش AHP پیاده روی به عنوان گزینه برتر شناخته شده است.

کلیدواژه ها:

حمل و نقل پایدار ، روش تحلیل سلسله مراتبی گروهی ( AHP ) ، توسعه پیاده مدار ، ارومیه