بررسی تاثیر قطر و فاصله پایه های تراکمی شنی با آرایش مثلثی بر پارامترهای خاک و وضعیت روانگرایی پس از بهسازی خاک های دانه ای

پایه های تراکمی شنی به عنوان گزینه ای جهت بهسازی خاک های سست به منظور کاهش نشست، افزایش ظرفیت باربری و مدول عکس العمل بستر و مقاوم سازی خاک در برابر روانگرایی مورد استفاده قرار می گیرند. این پایه ها مشابه سایر المان های ستون سنگی، دارای عملکرد زهکشی شعاعی خاک در زمان وقوع زلزله و زایل شدن سریع فشار آب حفره ای اضافی را دارا می باشند. علاوه بر این، به علت نحوه اجرای پایه ها، خاک اطراف پایه ها به طور مطلوبی در حین اجرا متراکم می شود. در عمل، دو خاصیت زهکشی پایه ها و تراکم خاک دور پایه ها منجر به مقاوم سازی خاک روانگرا می شوند. در اغلب موارد، افزایش تراکم خاک دور پایه ها به اندازه ای است که به تنهایی باعث مقاوم سازی خاک در برابر روانگرایی می شود. این مقاله با اتکا به خاصیت تراکمی پایه ها، به ارایه یک راهکار ساده جهت انتخاب بهینه قطر و فاصله بین پایه ها با آرایش مثلثی به منظور مقابله با روانگرایی و پیش بینی پارامترهای اصلی بستر خاک مرکب می پردازد. همچنین میزان تاثیر مشخصات پایه های تراکمی از جمله قطر و فاصله میان پایه ها در برطرف کردن روانگرایی خاک مورد ارزیابی قرار می گیرند. در این راستا با استفاده از راهکار مذکور، اثرات تراکمی اجرای پایه های تراکمی شنی در میزان تراکم خاک اطراف پایه ها، تنش های ایجاد شده درون خاک و وضعیت روانگرایی با افزایش قطر و فاصله پایه ها، بر اساس اطلاعات ژیوتکنیک سایتی در بندر ریگ از استان بوشهر، مورد ارزیابی قرار داده شده است. بر اساس تحلیل های انجام شده، نتایج نشان می دهد که پایه های تراکمی شنی با آرایش مثلثی صرفا بدون اتکا به خاصیت زهکشی پایه ها می تواند به طور میانگین وزن مخصوص خشک خاک را 12 درصد افزایش، درصد تخلخل خاک را 23 درصد کاهش و ضریب اطمینان خاک را در مقابل روانگرایی به طور مطلوبی تا حد مورد نیاز افزایش دهد.

کلیدواژه ها:

پایه های تراکمی شنی ، ستون های سنگی ، روانگرایی ، آرایش مثلثی ، بهسازی خاک ، خاک های دانه ای