گردشگری فرهنگی ابزاری برای ارتقاء هویت شهری (مطالعه موردی: کلانشهر تهران)

پدیده گردشگری فرهنگی جایگاه ویژه ای در صنعت گردشگری دارد، همچنین جایگاه خاصی را در اقتصاد گردشگری دارد می باشد. کشور های ایتالیا، یونان و مصر را می توان به عنوان پیشگامان امروزی پدیده ( مفهوم) گردشگری فرهنگی قلمداد کرد. روشنفکران و هنرمندان، که اغلب مجموعه ای از متون، نقاشی ها و موسیقی از خود به جا گذاشته اند، علاوه بر هیجان و ماجرا جویی، به خاطر کنجکاوی پیرامون فرهنگ های مختلف و تمایل به تجدید روحیه توسط نمادهای تاریخی و هنری روی آوردند. بعد از نیمه دوم قرن بیستم در کشورها پیشرفته به دلیل افزایش درآمد و اوقات فراغت، این امکان وجود نداشت که همه علاقمندان به مسافرت راه دور بروند، از آن دوره به بعد مقصد های عمده گردشگران به بناهای عظیم یادبود و شهرهای دارای سابقه دیرینه و حتی میراث فرهنگی روی آوردند. گردشگری فرهنگی زیر مجموعه ای از گردشگری در رابطه با کشور یا مناطق مختلف است. به طور کلی در جوامع سنتی که دارای آداب و رسوم متنوع، شکل منحصر به فرد هنر، فرهنگ و فعالیت های اجتماعی متمایز دارند، این نوع گردشگری مطرح می شود. این پژوهش برای شناسایی رابطه بین گردشگری فرهنگی و هویت شهروندان، با روش تحلیلی- توصیفی انجام شده است. روش گرد آوری اطلاعات به صورت کتابخانه ای بوده، روش تجزیه و تحلیل و ارایه راهبرد از مدل SWOT استفاده شده است. هدف این پژوهش شناسایی توانایی بالفعل و بالقوه مناطق شهر تهران به منظور بهره برداری از آن در توسعه گردشگری فرهنگی و همچنین تقویت هویت شهری انجام گرفت.

کلیدواژه ها:

صنعت گردشگری ، گردشگری فرهنگی ، هویت شهری ، کلانشهر تهران