بررسی اثر دو نوع برگشت به حالت اولیه فعال و غیرفعال بر تغییرات سطح لاکتات خون و اجرای بعدی ورزشکاران دختر

سال انتشار: 1395
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 365

متن کامل این مقاله منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل مقاله (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

ASSS01_106

تاریخ نمایه سازی: 29 فروردین 1397

چکیده مقاله:

یکی از مهمترین عوامل موثر در کاهش عملکرد ورزشی، خستگی است. که در فعالیتهای شدید، احتمالا دلیل خستگی موضعی، انباشتگی اسیدلاکتیک در عضلات فعال و غلظت یون هیدروژن در خون است(.(6 براساس بسیاری از پژوهشهای انجام شده در دهه های اخیر د وره برگشت به حالت اولیه مناسب بین فعالیتها یکی از عوامل اصلی موفقیت در برنامه تمرینی محسوب میشود 2)، 3، 4، 7 و .( 8 یکی از فواید برگشت به حالت اولیه فعال نسبت به غیرفعال که در این تحقیقات به آن اشاره شده است افزایش جریان خون و بدنبال آن دفع مواد متابولیکی زاید است . از طرفی برخی از محققین برگشت به حالت اولیه غیرفعال را موجب بهبود عملکرد می دانند چون در برگشت به حالت اولیه غیرفعال منابع گلیکوژنی کمتری مصرف شده در نتیجه عملکرد بهبود مییابد. به علت ناهمسویی در نتایج مطالعات گذشته نتایج پژوهش حاضر میتواند مربیان و ورزشکاران را در خصوص بهینه سازی دوره برگشت به حالت اولیه یاری و توصیه های کاربردیی در این زمینه ارایه دهد.روش پژوهش :در تحقیق حاضر با شیوه نمونه گیری هدفمند و در دسترس 10 نفر دونده دختر (سن به سال 22/28±2/37، وزن به کیلوگرم 67/78 1/95 ، حداکثر اکسیژن مصرفی(( 42/25 1/95 (ml/kg/min با بهترین رکورد دوی 800 متر که دارای سابقه حداقل 2 سال برنامه تمرینی منظم بودند، انتخاب شدند. پروتکل تحقیق به این صورت بود((7 که آزمودنیها روی چرخ کارسنج که به دستگاه گاز آنالیزر متصل بود، عمل گرم کردن را به مدت 2 دقیقه و با 25 وات انجام دادند. پس از گرم کردن، به مدت 3 دقیقه با توانی برابر با 30 وات و با 60 دور در دقیقه رکاب زدند. مدت هر مرحله 3 دقیقه بود. بعد از اتمام این مرحله تعداد دورها ثابت بوده ولی به مقدار وات در هر مرحله 30 وات افزوده می-شد تا افراد به حد واماندگی بر سند. بعد از اتمام این مراحل و رسیدن افراد به حد واماندگی، دستگاه حداکثر اکسیژن مصرفی افراد را مشخص میکرد. با این تفاسیر %30 و %45 حداکثر اکسیژن مصرفی محاسبه شده و توان هر کدام از شدتهای حداکثر اکسیژن مصرفی نیز مشخص شد. سپس آزمودنیها در سه روز جداگانه، با فاصله 72 ساعت، در جلسات آزمون شرکت کردند. در هر جلسه آزمودنیها 800 متر را با حداکثر توان دویده و در پایان، رکورد دویدن آن ها با کرنومتر ثبت شد، سپس بصورت تصادفی یکی از برگشت به حالت اولیههای غیرفعال و فعال با شدت%30 و یا %45 حداکثر اکسیژن مصرفی را تجربه کرده و پس از اتمام زمان برگشت به حالت اولیه؛ 800 متر دوم را با تمام توان دویده و مجددا رکورد آن ها ثبت گردید. برگشت به حالت اولیه غیرفعال بصورت نشسته و برگشت یه حالت اولیه فعال بارکاب زدن روی دوچرخه کارسنج صورت گرفت

نویسندگان

سعید رمضانی

عضو هیات علمی گروه تربیت بدنی، دانشگاه پیام نور