رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی خانواده و مشارکت ورزشی دانش آموزان مقطع متوسطه اول شهر محمودآباد

سرمایه اجتماعی یکی از عناصر کلیدی برای توسعه فرهنگی و ورزشی دولتهاست. نوجوانان به عنوان بزرگسالان آینده نقش مهمی در اجتماع دارند و میزان فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی آنها تحت تاثیر عوامل مختلف است. یکی از این عوامل، خانواده است که در شکل گیری رفتار دانش آموزان و میزان فعالیت بدنی و مشارکت ورزشی آنها نقش ایفا می کند. به همین دلیل هدف از پژوهش حاضر، بررسی رابطه بین ابعاد سرمایه اجتماعی خانواده و مشارکت ورزشی دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهر محمودآباد بود. روش تحقیق توصیفی رابطهای بود. نمونه آماری 275 نفر ( 115نفر پسر و 160 نفر دختر) از کل دانشآموزان مقطع متوسطه اول شهر محمودآباد بود. ابزارجمعآوری اطلاعات پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی خانواده و مشارکت ورزشی بود که روایی محتوایی آن را 10 نفر از اساتید صاحبنظر دانشگاهی تایید کردند و پایایی آن با روش آلفای کرونباخ تایید شد .(r = 0/75) نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد، روابط درون خانواده 15 درصد و حمایت درون خانواده 19 درصد میزان مشارکت ورزشی دانشآموزان دختر نوجوان را پیشبینی میکند، به عبارتی با افزایش روابط اجتماعی خانواده میزان مشارمت ورزشی دختران زیاد و با افزایش حمایت خانواده از دختران میزان مشارکت ورزشی آنها کم میشود. نتایج رگرسیون چند متغیره نشان داد، مشارکت اجتماعی و عضویت در نهادهای داوطلبانه 38 درصد مشارکت ورزشی پسران و 29 درصد مشارکت ورزشی دختران را پیشبینی میکند. بر اساس نتایج بدست آمده میتوان نتیجه گرفت ابعاد سرمایه اجتماعی نقش تعیین کنندهای در مشارکت ورزشی دانشآموزان نوجوان دارند و نحوه مشارکت ورزشی هم در بهبود سرمایه اجتماعی دانشآموزان نوجوان موثر است. دلیل دیگر آن خارج شدن دختران از خانه جهت مشارکت ورزشی است و به نوعی آنان را از خانواده دور میکند و شاید نبود آنان در خانه اعتماد آنها ر افزایش ندهد. در مورد نحوه مشارکت ( به تنهایی، یا بادوستان و جمعی) باید اذعان نمود مشارکت جمعی در ورزش با توجه به بوجود آمدن شبکه روابط گسترده تر یاعث افزایش سرمایه اجتماعی دانشآموزان نوجوان خواهد شد.

کلیدواژه ها:

سرمایه اجتماعی ، مشارکت ورزشی ، مقطع متوسطه اول