نقش مشاهده در بهبود توانایی چرخش ذهنی

حرکت انسان براساس محیط، موقعیت و مکانی که در آن قرار گرفته است، شکل میگیرد. در واقع ارتباطی دوسویه و تعاملی میان سیستمهای ادراکی – حرکتی و محیط وجود دارد. محیط خارجی به اشیاء، حوادث، نسبت و روابط میان آنها تقسیم میشود، که مهمترین نسبت، نسبت مکانی و زمانی است؛ چرا که ما موقعیت و حالت اشیاء با ادراک یا رابطهی فضایی تشخیص میدهیم. تحقیقات نشان میدهند که تمرین مهارتهای فضایی، عاملمهمی در رشد مهارتهای مختلف حرکتی میباشند و برای انجام فعالیتهای روزمره و اجرای مهارتهای افراد ضروری میباشند. توانایی فضایی یک توانایی ذهنی نشات گرفته از ساختار هوش انسان است. که شامل مجموعه ای از فرآیندهای شناختی است که در سه گروه تجسم1، تشخیص موقعیت2 و چرخش ذهنی3 دستهبندی میشوند. در این بین، میتوان چرخش ذهنی را توانایی چرخش دو یا سه بعدی اشیاء در ذهن تعریف کرد. چرخش ذهنی را میتوان به این مراحل تقسیم کرد: ایجاد چرخش تصاویر ذهنی از یک شیء، چرخاندن شیء تا زمانی که قابل مقایسه باشد، تصمیم گیری در مورد چگونگی اشیاء چرخیده شده. توانایی چرخش-ذهنی به طور معمول در سن چهار سالگی در افراد ظاهر میشود؛ که نقشمهمی در حل مسیله و آگاهی افراد دارد. از مهم-ترین عوامل تاثیرگذار بر بهبود چرخشذهنی تمرین فیزیکی است؛ پیتچ و جانسون (2012) عنوان کردند که تمرین فیزیکی میتواند با شرایط خاص بر توانایی چرخش ذهنی تاثیرگذار باشد .(1)موریا و همکاران (2012) نیز آزمون چرخشذهنی را قبل و بعد از یک دوره 10 ماهه در رشتههای کشتی و دوومیدانی انجام دادند. نتایج عملکرد بهتر در چرخشذهنی را در گروه کشتی نشان داد .(2) در تحقیق حاضر سعی بر سنجش شیوهی جدید تمرینی دیگری بنام تمرین مشاهدهای بر چرخشذهنی بود؛ زیرا نمایش بینایی یکی از قدرتمندترین ابزارهای انتقال الگوهای فکری و رفتاری در نظرگرفته میشود و زمان قابل ملاحظهای صرف مشاهدهی دیگران برای درک رفتارهای افراد میشود، که از آن به عنوان یادگیری مشاهدهای4 نام برده شده است.