مروری کوتاه بر روش و کاربرد فرآیند خشک کردن سبزیجات با ضریب انتقال جرم

کمتر از دو قرن است که تهیه و توزیع غذا به صورت تجاری و به تدریج به صورت نوین امروز در آمده است تا جاییکه هر نوع فرآورده یا محصول در هر فصلی قابل خرید گشته است ولی از آنجا که غذا ماده ای فاسد شدنی است روش های متفاوتی برای نگهداری طولانی مدت از مواد غذایی بوجود آمده است. بر اساس اطلاعات و آمار داده شده در ایران به علت نبود امکانات کافی جهت نگهداری، یک سوم تولید میوه و سبزیها از بین می رود. خشک کردن محصولات کشاورزی مخصوصا سبزیجات یکی از قدیمی ترین روش های نگهداری می باشد. در واقع خشک کردن و جدا کردن رطوبت از محصولات تا زمانیست که از فساد دور شوند و ارزش غذایی آنها نیز حفظ گردد . محصولات به روش های مستقیم و یا سنتی (انرژی خورشیدی) و روشهای غیر مستقیم (صنعتی و دستگاهی) خشک می شوند . تاثیرات منفی روشهای سنتی خشک کردن بر کیفیت محصول شامل افزایش چروکیدگی بافت، سخت شدن سطح محصول، تغییرات نامطلوب در رنگ، عطر، طعم، وکاهش ارزش غذایی آن و همچنین آلوده شدن محصولات به گرد و غبار و ایجاد آلودگی توسط حشرات و پرندگان می باشد. بنابراین خشک کردن به روش غیر مستقیم نسبت به روش مستقیم نتایج مطلوب تری بر محصولات دارد. پس لازم است که خشک کردن با روش غیر مستقیم و استفاده از خشک کن های صنعتی توسعه پیدا کنند. هدف از این مقاله مروری کوتاه بر روش و کاربرد فرآیند خشک کردن سبزیجات با ضریب انتقال جرم می باشد.

کلیدواژه ها:

خشک کردن ، ضریب انتقال جرم ، سبزیجات ، کیفیت