بررسی رابطه سبک های دلبستگی با رضایتمندی زناشویی در دانشجویان متاهل دانشگاه آزاد اصفهان

هدف اصلی پژوهش حاضر، بررسی رابطه سبک های دلبستگی با رضایتمندی زناشویی در دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد اصفهان است. بدین منظور 62 نفر از دانشجویان متاهل دانشگاه اصفهان این دانشگاه به تفکیک جنسیت به روش نمونه گیری مبتنی بر هدف انتخاب شدند و آزمونهای رضایتمندی زناشویی ) انریچ و همچنین مقیاس بازنگری شده دلبستگی بزرگسال کولنیزورید ) 1990 RAAS بر روی آنها اجرا شد. پس از جمع آوری اطلاعات از روشهای آمار توصیفی )فراوانی، درصد، میانگین، انحراف معیار و ...( و آمار استنباطی )ضریب همبستگی توافقی ، مجذور کا 6 x و آزمون t برای مقایسه میانگین های مستقل ( استفاده شد. نتایج بدست آمده نشان میدهد که : دانشجویان متاهل با سبکهای دلبستگی ایمن ، از رضایتمندی زناشویی بالاتری برخوردارند و برعکس یعنی دانشجویانی که از سبک های دلبستگی نا ایمن اجتنابی و دوسوگرا برخورداربودند ، میزان رضایتمندی زناشویی آنان نیز بطور معناداری کمتر از افراد ایمن بود. این یافته با بسیاری از نتایج پژوهش های پیشین مطابقت دارد بدین معنا که در وهله نخست، کیفیت روابط بهتر به وسیله همسرانی گزارش میشود که هر دو دارای دلبستگی ایمناند در مرتبه بعد، توسط زوجهایی گزارش میشود که یکی از آنها دارای دلبستگی ایمن است. همچنین نتایج پژوهش نشان می دهد که بین سبکهای دلبستگی دانشجویان متاهل مونث با مذکر تفاوت معنی داری وجود ندارد اگرچه زنان از سطح ایمنی بیشتری در روابط بین فردی و دلبستگی برخوردارند ولی تفاوتها معنی دار نیست . ا ز نتایج دیگر این پژوهش ، نبودن تفاوت معنی داری بین رضایمندی زناشویی در دانشجویان بر اساس جنسیت است . بررسی های قبلی در مورد رضایتمندی زناشویی نیز عموما نشان می دهد که وضعیت جنس افراد، پیش بینی کننده رضایتمندی نمی باشد .

کلیدواژه ها:

سبک های دلبستگی سبک دلبستگی ایمن ، سبک دلبستگی ناایمن اجتنابی ، سبک دلبستگی ناایمن دوسوگرا ، رضایتمندی زناشویی ، دانشجویان متاهل