نگرشی براندیشه های سیاسی متفکران شیعی شیخ مفید،سید مرتضی ،شیخ طوسی،ایت الله نایینی،شیخ فضل الله نوری،شهیدمطهری،امام خمینی

اندیشه ی سیاسی امری کلی است وهر گونه تامل درباب سیاست واداره ی مستقیم امور جامعه ومردم را در بر میگیرد.قاعدتا جامعه وامت اسالمی نیز از این قاعده مستثنی نبوده واندیشه های سیاسی ایدیولوژیکی خاص خود را داراست ودر این راستا صاحب نظران زیادی ظهور کرده اند و با نظریات خود درصدد ارایه بهتر راهکارهایی جهت ادارهامت اسالمی مطابق موازین شرع آن بوده اند.اواخر نیمه ی اول قرن چهارم وهمزمان با شروع غیبت کبرا))329 ،ورود شیعه به تجربه ی دوران جدیدی از حیات فکری وسیاسی خود درعصر غیبت امام معصوم می باشد .آراء متفکران شیعه در هر دوره با حفظ اصول ومبانی وبا نگاه به شرایط عصر خویش طرحی برای سامان اوضاع جامعه بوده است . بدین سبب دیدگاه هر کدام در موضوعات سیاسی با دیگران تفاوت هایی دارد، یا به تعبیر اسپریگنز اندیشمندان فرزند زمانه ی خویشند ودر جهت پاسگویی به مشکالت زمان خوداقدام به نظریه پردازی می نمایند.بزرگترین شخصیت های علمی و فرهنگی شیعه که تاریخ تشیع به آن می بالد محصول همین دوران است که درصدد پاسخگویی به سیواالت مهم مطرح شده چون، حکومت دردوران حضور وغیبت امامان شیعه چگونه اداره می شود واصوال سیاست چیست چه کسی باید سیاست و حکومت را رهبری کند چگونه به این رهبری ادامه دهد برامدند،که در اینجا مختصرا به بیان دیدگاه چند تن از متفکران شیعه درمورد این پرسشها می پردازیم.

کلیدواژه ها:

سیاست ، حکومت ، عصرغیبت ، نایینی ، مطهری