بررسی اثر کودهای بیولوژیک برروی خصوصیات مورفولوژیکی و عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان رقم یورفلور تحت شرایط تنش خشکی

به منظور بررسی اثرات کودشیمیایی و کود بیولوژیک و اثر متقابل آنها بر خصوصیات فیزیولوژیک و عملکرد و اجزاء عملکرد آفتابگردان تحت شرایط تنش خشکی آزمایشی در سال 1387 در مزرعه آموزشی دانشکده کشاورزی دانشگاه آزاد اسلامی واحد ارسنجان انجام شد. آزمایش به صورت اسپلیت پلات فاکتوریل در قالب طرح پایه بلوکهای کامل تصادفی در چهار تکرار انجام شد. و طی آن فاکتورهای فرعی و آزمایش که شامل مصرف کود نیتروژنه در دو سطح صفر و 300 کیلوگرم کود اوره و کود بیولوژیک در دو سطح صفر و مصرف 3 نوع کود : کادوستیم، فسفوترن و آمینول فورته در سه مرحله، از مرحله 40 تا 50 برگی تا مرحله بعد از گلدهی بود در پلاتهای فرعی و فاکتور اصلی که شامل تنش خشکی در دو دور آبیاری 8 روزه (عدم تنش) و دورآبیاری 12 روزه (تنش خشکی) در پلاتهای ا صلی قرار گرفتند. نتایج آزمایش نشان داد بیشترین عملکرد دانه در شرایط استفاده از تیمار تلفیقی 300 کیلوگرم کود اوره ای و 4 لیتر در هکتار کود بیولوژیک با میانگین 5.5 تن در هکتار حاصل شد که نسبت به شاهد (عدم مصرف هیچ نوع کود) 205 درصد افزایش نشان داد و اعمال تنش خشکی در مرحله گلدهی فقط 7.2 درصد عملکرد را در این تیمار کاهش داد.کمترین تعداد دانه پوک در طبق و بیشترین مقدارکلروفیل نیز در تیمار تلفیقی کود شیمیایی و کود بیولوژیکی حاصل شد. با توجه به نیاز کودی بالای آفتابگردان، کود بیولوژیک به تنهایی جوابگو نیاز کودی آن نیست ولی مصرف کود شیمیایی همراه با کود بیولوژیک به عنوان مکمل باعث افزایش معنی دار عملکرد می شود.

کلیدواژه ها:

کود بیولوژیک و کود شیمیایی ، تنش خشکی ، شاخص کلروفیل ، دانه پوک ، ازت برگ