ضرورت گذارهای روح در پدیدارشناسی هگل

در این مقاله ادعای هگل مبنی بر ضرورت گزاره های روح در موافقت پدیدارشناسی بررسی،و سعی شده است و درک دقیق تری از معنای مورد نظر وی از ضرورت این گزاره ها به دست آید. برای این منظور نخست به اجمال معانی مختلف ضرورت بیان شده است و سپس به بررسی این مطلب پرداخته شده که ضرورت مورد التفات هگل کدامیک از انواع این ضرورت ها بوده است به همین جهت نظر مک تاگارت، هولگیت، فیندلی، لاور و کوفمان در این زمینه ذکر شده است و سپس بر اساس دریافت های به دست آمده از این آثار با توجه به ریشه های انتقادهای هگل و کارهای فلسفی فیلسوفان پیشین، رهیافتی پیشنهاد شده است که به نحوی در برگیرنده تفاسیر مورد بررسی در این مقاله است بر اساس این رهیافت ضرورت گزاره های روح در پدیدارشناسی، ناشی از شیوه نوینی است که هگل قصد دارد برای پژوهش فلسفی طرف کند بر این اساس ویسعی می کند میان دو شیوه روشن اندیشانه و رمانیسم مابانه گام بردارد و در عین حال به جانب هیچ یک نلغزد.

کلیدواژه ها:

هگل ، روح ، پدیدارشناسی ، ضرورت ، دیالکتیک