ضعف اراده از دیدگاه دیویدسن

ضعف اراده ترجمه واژه یونانی اکراسیا و به معنای عم تعمدی فاعل، بر خلاف حکم خویش به بهترین عمل است. برخی فلاسفه چنین پدیده ای را غیر ممکن می دانند. دیویدسن از زمره کسانی است که وقوع ضعف اراده را باوردارد. او در مقاله تاثیر گذار خود در سال 1970 تلاش کرد تا تناقض حاصل از پذیرش امکان این رخداد را مرتفع سازد. با این حال او این پدیده را نمونه بارز خرد گریزی دانست و ادعا کرد که فاعل در ضعف اراده برای رفتار خود هیچ دلیلی ندارد. موضع دیویدسن در قبال مساله خردگریزی در ضعف اداره در سال 1982 تعدیل یافت او رفتار اکراتیک را به طور کامل خردگریز ندانست.چراکه به خردگریزی، همانند نقصی درون محدوده خرد نگریست. از نظر او چون فاعل سست اداره برای عمل خویش دلیلی دارد.دست کم برای توضیح رفتارش در نمی ماند. در راستای توضیح چگونگی رخداد ضعف اراده دیویدسن بر اساس ایده فروید ذهن را شام بخش هایی مجزایی حاوی عقاید گرایشات و امیال متفاوت دانست که هر بخش می تواند به صورت خرد ناپذیر بر عملکرد دیگر بخش ها تحت تاثیر بگذارد. این مقاله بر آن است تا نشان دهد دیدیدسن تا چه اندازه در برطرف کردن تناقضات برخاسته از اکراسیا و همچنین در نمایش چگونگی این رخداد توفیق یافته است.

کلیدواژه ها:

ضعف اراده ، آکراسیا ، ناخویشتنداری ، حکم همه جانبه نگر ، دیویدسن