تاثیر باکتریهای محرک رشد و پیری بذر بر عملکرد و اجزای عملکرد دانه لوبیا چیتی (Phaseolus vulgaris L.)

آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی با سه تکرار در سال زراعی 1391 در مزرعه پردیس کشاورزی و منابع طبیعی دانشگاه تهران واقع در کرج اجرا شد. تیمارها شامل سطوح پیری بذر (شاهد، 3 ، 6 و 9 روز پیری در دمای 41 درجه سلسیوس و رطوبت نسبی 100-90 درصد) و کاربرد باکتریهای محرک رشد گیاه (شاهد، ریزوبیوم الیگومینوساروم، سودوموناس پوتیدا و تلقیح توام دو باکتری) بود. تیمار پیری بذر، وزن صددانه، تعداد غلاف در بوته، تعداد دانه در غلاف، عملکرد دانه و عملکرد بیولوژیک را بهطور معناداری کاهش داد. بیشترین و کمترین عملکرد دانه بهترتیب در تیمارهای شاهد و پیری بذر 9 روزه مشاهده شد. اگرچه کاربرد هریک از باکتریها بهتنهایی بهطور معناداری موجب بهبود عملکرد دانه لوبیا چیتی شد، بیشترین عملکرد دانه از تیمارهایی بهدست آمد که با هر دو باکتری ریزوبیوم الیگومینوساروم و سودوموناس پوتیدا تلقیح شده بودند. همچنین برهمکنش پیری و باکتری بر وزن صددانه که یکی از اجزای اصلی عملکرد دانه لوبیا چیتی محسوب میشود معنادار بود. بهطور کلی نتایج نشان داد که پیری بذر موجب کاهش عملکرد دانه لوبیا چیتی شد، اما استفاده از باکتریهای محرک رشد نظیر ریزوبیوم الیگومینوساروم و سودوموناس پوتیدا توانست در افزایش عملکرد مفید واقع شود.

کلیدواژه ها:

اجزای عملکرد ، پیری بذر ، تلقیح باکتری ، وزن صددانه