بررسی برخی صفات مرفو فیزیولوژیک و پایداری عملکرددانه درژنوتیپ های امیدبخش گندم نان زمستانه و بینابین درمناطق سردکشور

دستیابی به ارقام گندم با عملکرد بالا و واجد صفات مطلوب مرفو فیزیولوژیک از اهداف اصلی برنامه های هنژادی گندم می باشد جهت تعیین پایداری عملکرد دانه و سازگاری 18 ژنوتیپ پیشرفته گندم زمستانه و بینابین در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در 2 سال زراعی 1385-87 در 9 ایستگاه تحقیقاتی اقلیم سرد کشور کرج اراک اردبیل جلگه رخ میاندوآب همدان مشهد قزوین و خوی مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب تفاوت معنی داری در سطح 1% برای اثر ژنوتیپ اثر متقابل سال X مکان و اثر متقابل سه جانبه سال X ژنوتیپX مکان نشان داد بر اساس نتایج تجزیه پایداری به روش گزینش همزمان رای عملکرد و پیداری ژنوتیپ های شماره 3و8 C-85-3وC-85-8 با داشتن بالاترین مقدار معیار گزینش همزمان برای عملکرد و پایداری YS=13 به عنوان ژنوتیپ های با عملکرد بالا و پایدار و ژنوتیپ شماره 5 و C-85-5 با داشتن کمترین عملکرد دانه و YS وYS=-8 به عنوان ژنوتیپ با کمترین پایداری شناسایی گردیدند بر اساس روش تجزیه امی AMMI ژنوتیپ های شماره 9،13،18،8 پایدار تر ودارای سازگاری عمومی نسبت به محیط های مورد بررسی بودند و این مدل قادر به تفکیک محیط ها به گروه های متفاوت بود بطوری که هر محیط یا گروه محیطی قادر به شناسایی ژنوتیپ های برتر با سازگاری خصوصی بودند

کلیدواژه ها:

پایداری عملکرد ، گزینش همزمان ، تجزیه AMMI ، انتقال مجدد آسیمیلات