سنجش موقعیت مکانی بنگاه و بررسی تاثیر آن بر تصمیم صادراتی بنگاه های صنعتی ایران

موقعیت مکانی بنگاه میتواند تاثیر تعیین کنندهای در موفقیت صادراتی آن داشته باشد، چرا کهبا توجه به صرفه های مکانی، قرار گرفتن یک بنگاه در منطقه ای که دارای مزیت صادراتی میباشداحتمال موفقیت صادراتی آن را افزایش خواهد داد. مطالعه حاضر مدلی برای تصمیم صادراتیبنگاه های صنعتی ایران با تاکید بر تاثیر موقعیت مکانی آنها ارایه میدهد. در این مدل، تصمیمصادراتی بنگاه از موقعیت مکانی و دیگر ویژگی های سطح بنگاه تاثیر می پذیرد. برای این منظوربا استفاده از اطلاعات سطح بنگاهی (کارگاه های صنعتی ده نفر کارکن و بیشتر ایران)، متغیرتمرکز جغرافیایی- صنعتی (به عنوان شاخص موقعیت مکانی) محاسبه شده است و تصمیمصادراتی بنگاه های مزبور بر روی متغیر تمرکز جغرافیایی- صنعتی و متغیرهای سطح بنگاههمچون بهره وری نیروی کار، اندازه بنگاه و شدت سرمایه انسانی برازش شده است. یافته هایتجربی مطالعه حاکی از آن است که نه تنها متغیرهای سطح بنگاه بر صادرات بنگاه تاثیر مثبتیدارند، بلکه موقعیت مکانی بنگاه نیز نقش تعیین کنندهای در صادرات آن دارد، بدین مفهوم کهوجود بنگاه های صادراتی در یک منطقه و یک صنعت خاص، باعث کاهش هزینه ورود به بازارهایخارجی برای سایر بنگاه های موجود در آن منطقه و آن صنعت می شود.

کلیدواژه ها:

تصمیم صادراتی ، موقعیت مکانی ، ویژگی های سطح بنگاه ، مدل پروبیت ، ایران