ارزیابی نقش شهرداری ها در بهبود مدیریت مسکن شهری

ضرورت توجه به مقوله مسکن شهری و مشکلات موجود در بخش مسکن در کشور و همچنین ظرفیت و پتانسیل شهرداری ها جهت ارتقای نقش آنها با توجه به وضعیت موجود کشور و عدم انجام فعالیت های پژوهشی مناسب و فاصله علمی ایران با سایر کشورها در این زمینه، محقق را بر آن داشت تا با انجام این پژوهش ضمن ارایه فهرستی از شاخص های مدیریت مسکن براساس تجارب جهانی و فعالیت هایی که شهرداری ها در زمینه مدیریت مسکن در سایر کشورها دارا می باشند، به ارزیابی ظرفیت شهرداری ها در ایران (شهرداری تهران) برای ارتقای نقش آنها در مدیریت مسکن شهری بپردازد. از این رو تحقیق حاضر با هدف ارزیابی نقش شهرداری ها در بهبود مدیریت مسکن شهری انجام شد. به این منظور کارکنان شاغل در واحد های سازمانی در شهرداری تهران و وزارت راه و شهرسازی و همچنین صاحبنظران غیر وابسته به این دو سازمان که بر اساس نظر اساتید و خبرگتن به نوعی در امر مسکن دخیل هستند به عنوان جامعه مورد مطالعه در نظر گرفته شد. و نمونه به تعداد 169 نفر از میان 5 واحد سازمانی در وزارت راه و شهرسازی، 3 واحد سازمانی در شهرداری تهران و جامعه صاحبنظران، به روش نمونه گیری تصادفی-خوشه ای انتخاب شدند. نتایج حاصل از جمع آوری و تجزیه و تحلیل داده ها نشان می دهد که ظرفیت موجود شهرداری تهران در برنامه ریزی مسکن شهری کمتر از حد متوسط است. شرایط این شاخص ها در وضعیت ممکن کاملا متفاوت بوده به طوریکه میانه هر سه شاخص و بعد اصلی برنامه ریزی مسکن شهری در سطح اطمینان 95 درصد از 5 بسیار بیشتر بوده است. بنابر این از نظر پاسخگویان ظرفیت ممکن شهرداری تهران در برنامه ریزی مسکن شهری بیشتر از حد متوسط بوده بطوریکه بیشترین میانه ظرفیت ممکن برای دو شاخص اولویت بندی و تعیین اهداف تامین مسکن عدد 8/33 بوده است و کمترین میانه مربوط به تخمین نیاز مسکن بوده است. برای ظرفیت موجود بیشترین میانه در شاخص تخمین نیاز مسکن (4/33) مشاهده می شود دو شاخص دیگر نیز با میانه 3/66 همزمان و در رتبه دوم قرار می گیرند.

کلیدواژه ها:

نقش شهرداری ، مدیریت مسکن شهری ، شهرداری تهران