کاهش اثرات الکترومغناطیسی شبکه بالاسری راه آهن برقی مبتنی بر بهینه یابی آرایش آن به روش المان محدود

امروزه برقی کردن راه آهن به عنوان یک روش سودمند به منظور ارتقای فناوری سیستمهای ریلی پذیرفته شده است. این فناوری با وجود دارا بودن مزایای بسیار‏‏، دارای معایبی نیز می باشد که از آن جمله می توان به ایجاد تداخلات الکترومغناطیسی در سایر زیر سیستمهای راه آهن از جمله سیگنالینگ، اشاره کرد. این پدیده های مضر بعنوان جزیی جداناپذیر در هر سیستم الکتریکی وجود دارند. در این مقاله آرایش بهینه ای در پیکربندی شبکه بالاسری راه آهنهای برقی با هدف کاهش اثرات پدیده های تداخل الکترومغناطیسی ناشی از هادیهای شبکه های بالاسری به عنوان منبع اصلی انتشار این تداخلات‏‏‏ ارایه می گردد. این بهینه سازی با استفاده از روش تحلیل الکترومغناطیسی المان محدود و بر اساس نتایج اندازه گیریهای میدانی انجام شده بر روی یکی از خطوط راه آهن برقی در ایران صورت پذیرفته است.

کلیدواژه ها:

برقی کردن راه آهن ، تداخلات الکترومغناطیسی ، شبکه بالاسری ، ‏ روش المان محدود