بهبود طبقه بندی کاربری اراضی در مناطق کوهستانی با تلفیق سیستم اطلاعات مکانی و سنجش از دور

داده های سنجش از دور در نگاشت منابع سرزمینی و به صورت خاص در مناطق کوهستانی که در دسترسی محدود قرار دارند بسیار کارا هستند. زمین به وسیله فرآیندهای طبیعی و فعالیتهای بشری از طرق شیوه های کاربری اراضی نامناسب دچار نشست میشود پس نگاشت پوشش زمین و کاربری اراضی برای ارزیابی منابع طبیعی بسیار مهم است. طبقه بندی داده های سنجش از دور در مناطق کوهستانی به دلیل تنوع زیادی که در زاویه تابش خورشید وجود دارد، بسیار پیچیده است. این نتایج در داده های انعکاس اریب موجب میشود که طبقه بندی با روشهای معمول موثر واقع نشوند. هدف اصلی این مقاله ارائه روشی جهت بهبود طبقه بندی در مناطق کوهستانی با تلفیق سیستم اطلاعات مکانی و سنجش از دور میباشد که در آن تاثیرات توپوگرافی با نرمالایزه کردن باندهای طیفی تصاویر تصحیح میشود. نتایج طبقه بندی با به کاربردن دادههای کمکی و دانشهای تجربی یا تخصص منطقه ای پالایش میشود. نتایج نشان میدهد که تلفیق توابع آنالیز مکانی در سیستم اطلاعات مکانی و پردازش تصاویر در سنجش از دور نتایج طبقه بندی را بهبود میدهد که میزان افزایش دقت در این مقاله از 63% به 90% می باشد(27% افزایش)

کلیدواژه ها:

طبقه بندی کاربری اراضی ، سیستم اطلاعات مکانی ، سنجش از دور ، مناطق کوهستانی ، طبقه بندی بیشترین احتمال