تاثیر هشت هفته تمرینات با ریووفلکس اکستریم بر برخی شاخص های انعقادی فیبرینوژن وویسکوزیته خون در زنان بزرگسال

شیوه زندگی بی تحرک یکی از عوامل اصلی برای توسعه چاقی، سندرم متابولیک دیابت نوع 2 و بیماری های قلبی عروقی می باشد از سوی دیگر فعالیت بدنی منظم با شیوع کمتر سندروم متابولیک و دیابت نوع 2، حتی در افرادی از نظر ژنتیکی مستعد این بیماری هستند با کاهش عوارض قلبی عروقی و مرگ و میر همراه می باشد. هموریولوژی به بررسی خواص جریان خون و تغییر شکل ویژگی های عناصر سلولی در خون می پرداز د. تغییرات در سیستم هوموریولوژی در پاتوژنز بسیاری از بیماری ها از جمله عوارض مزمن دیابت ملیتوس نقش دارد. هدف از تحقیق حاضر تاثیرهشت هفته تمرینات ریووفلکس اکستریم بر برخی از شاخص های انعقادی در زنان بزرگسال بود روش کارک برای این منظور 24 زن و 40-25 سال سالم به طور داوطلبانه در این تحقیق شرکت کردند؛ که به صورت یکسان سازی به دو گروه 12 نفری کنترل و تمرین ریووفلکس اکستریم تقسیم شدند. گروه تمرین ریووفلکس اکستریم به مدت 8 هفته 3 جلسه در هفته به تمرین پرداختند. قبل از شروع تمرین و 72 ساعت بعد از آخرین جلسه تمرینی بعد از 8 هفته نمونه های خونی گرفته شد ویسکوزیت و سطوح فیبرینوژن اندازه گیری شد. برای مقایسه اختلافات بین گروهی از آزمون t مستقل و برای بررسی تغییرات درون گروهی از آزمون t وابسته استفاده شد نتایج تمرینات ریووفلکس اکستریم موجب کاهش فیبروینوژن و ویسکوزیته نسبت به گروه کنترل شد نتیجه گیری: نتایج حاصل از تحقیق نشان داد که 8 هفته تمرینات ریووفلکس اکستریم موجب کاهش عوامل خطرزای قلبی عروقی در زنان بزرگسال می شود و غلظت فیبرینوژن و ویسکوزیته خون با گسترش و پیشرفت بیماری های قلبی عروقی مرتبط می باشند.

کلیدواژه ها:

تمرینات ریووفلکس ، اکستریم ، فیبرینوژن ، ویسکوزیته