محاسبه درصد قیر بهینه ی آسفالت با استخوان بندی سنگدانه ای با استفاده از مدل سازی برنامه ریزی غیر خطی

مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای از انواع مخلوط های آسفالتی گرم هستند. در اینگونه مخلوط ها، مصالح سنگی درشتدانه به مقدار نسبتا زیاد در مقایسه با مخلوط های آسفالتی با دانه بندی پیوسته مصرف می گردد هدف کلی از طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای انتخاب مناسب ترین و باصرفه ترین مخلوط مصالح سنگی وقیر است، به طوری که بتوانند مشخصات فنی مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای را در حدود مشخصی حفظ کند. در حال حاضر طرح اختلاط مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای در ایران بر اساس روش مارشال انجام می شود. در روش طرح اختلاط مارشال درصد بهینه قیر بر اساس میانگین مقادیر درصد قیری که بیشترین استقامتمارشال، بیشترین وزن مخصوص و مناسب ترین فضای خالی در مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای را نتیجه می دهد، تعیین می شود. این درصد قیر لزوما درصد بهینه قیر نیست. در این تحقیق سعی بر این شده است تا یک مدل برنامه ریزی غیرخطی برای تعیین درصد قیر بهینه در روش مارشال توسعه داده شود. به همین منظور در این تحقیق برای60 و الیاف پشم سنگ استفاده گردید. همچنین از دانه بندی با اندازه اسمی - ساخت نمونه ها از مصالح سنگی آهکی، قیر 70-60 استفاده گردید. پس از ساخت نمونه ها و انجام آزمایشات بر روی آنها و به دستآوردن اطلاعات، به وسیله برنامه متلب مقدار قیر بهینه با استفاده از مدلسازی ریاضی به دست آمد و با مقایسه آن با روش رایج مشاهده گردید که بین دو روشتفاوت وجود دارد. با توجه به اینکه روش ریاضیاتی و مدلسازی عاری از خطا است این روش دقیق تر است.

کلیدواژه ها:

مخلوط های آسفالتی با استخوان بندی سنگدانه ای SMA ، فرایند طرح اختلاط ، مدل سازی ریاضی