بررسی کیفیت شیمیایی آب های سطحی برای مصارف کشاورزی درحوزه آبخیز بختگان

اولین شرط برای استفاده از آب ها برای مصارف مختلف مانند کشاورزی، داشتن کیفیت شیمیایی مناسب است. همچنین یکی ازموارد مدیریتی لازم برای ایجاد توسعه پایدار استفاده از آب هایی با دارا بودن کیفیت شیمیایی لازم می باشد؛ در غیر اینصورت باعث کاهش کیفیت خاک و به هم خوردن اکوسیستم پایدار حوزه و حتی بایر شدن خاک منطقه نیز می شود. در این تحقیق، کیفیت شیمیایی آب های سطحی حوزه آبخیز بختگان واقع در استان فارس، جهت استفاده در بخش کشاورزی مورد مطالعه قرار گرفت. بدین منظور از آمار و اطلاعات پارامترهای کیفی آب آزمایشگاه های کیفی ایستگاه های آب سنجی فعال در منطقه در بین سال های 1380 - 1392 استفاده گردید. سپس کیفیت آب های سطحی بر اساس استانداردهای موجود برای مصارف کشاورزی؛ مانند جدول طبقه بندی ویل کوکس در 11 ایستگاه واقع در سطح حوزه مورد بررسی و ارزیابی قرار گرفت. نتایج حاصل از پژوهش نشان داد هر چه از سمت شمال حوزه به سمت جنوب پیش رویم بر میزان SAR و EC و TDS آب افزوده شده و آب از کیفیت پایین تری برخودار می باشد،بطوریکه کیفیت آب سطحی در محدوده های شمال و شمال غربی حوزه مانند دهبید، دشتبال سیوند، چمریز درودزن، سده اقلید و رامجرد مرودشت نسبت به سایر ایستگاه ها مطلوب بوده اما در سایر ایستگاه های مرکزی و جنوبی تر حوزه مانند خرامه و نیریز، آب کیفیت پایین تری دارا می باشند. در ایستگاه آباده طشک و جهان آباد بختگان که در بخش هایی از شرق و شمال دریاچه بختگان واقع شده اند نیز در قسمت های شمالی تر کیفیت آب مناسب بوده اما با حرکت به طرف نواحی جنوبی تر و با نزدیک شدن به دریاچههدایت الکتریکی افزایش یافته، که در این مورد نقش رسوبات شور حاشیه دریاچه در شور کردن آب های سحطی و زیر زمینی بشدت تاثیرگذار است.

کلیدواژه ها:

کیفیت شیمیایی آب ، ویل کوکس ، حوزه آبخیز بختگان