مقادیر بسیار زیادی از سوخت های فسیلی تجدیدناپذیر که امروزه برای تولید انرژی مصرف می شوند، سوخت هایی هستند که در دسترس نسل های آینده نخواهند بود. فرآیندهایی که در تبدیل سوخت به انرژی نقش دارند، به دلیل پخش و گسترش آنها در درازمدت اثرات منفی بر محیط خواهند داشت. این شرایط مستلزم یک بازنگری اساسی و سریع در تفکر بشرخواهد بود. شکل و نوع فضای ساختمانی ایجاد شده برای آینده باید بر اساس یک رویکرد پاسخ گویانه و مسیولانه به طبیعت و استفاده از پتانسیل انرژی های پایان ناپذیر به خصوص خورشید باشد، چرا که خورشید یکی از منابع مهم انرژی است که به فناوری های پیشرفته و پر هزینه نیاز ندارد به عنوان یک منبع مفید و تامین کننده ی انرژی در بیش تر نقاط جهان به کار گرفته شود. استفاده از این انرژی پاک برای تمامی کشورها، به ویژه آن هایی که فاقد منابع انرژی زیرزمینی اند، مناسب ترین راه برای دستیابی به نیروی لازم برای رشد و توسعه اقتصادیاست. نقش معماری و شهرسازی در این جا به عنوان یک حرفه مسیولیت پذیر است که به طور وسیع این جنبه ی مهم را پشتیبانی می کند. بنابراین، هدف از کار معماران و شهرسازان در آینده باید طراحی ساختمان ها و فضاهای شهری به گونه ای باشد که منابع طبیعی محفوظ بمانند و بهره برداری از انواع قابل تجدید انرژی، به ویژه انرژی خورشیدی، تا حد امکان به طور گسترده مورد استفاده قرار گیرد.