مروری بر استفاده از انرژی باد در شهرسازی و معماری سنتی ایران

یکی از پایه های شکل گیری معماری ایرانی، اقلیم می باشد که براین اساس معماری مناطق کویری، گرم، مرطوب و سرد هویت و ساختار خود را یافت. معماری سنتی ایران یکی از بهترین نمونه های معماری پایدار می باشد.این معماری، نشان دهنده توجه خاص ایرانیان در استفاده صحیح و موثر از انرژی های تجدیدپذیر در زمان های قدیم می باشد که برای انجام این کار از روش های بسیار ساده ولی موثر استفاده می کردند که در هر اقلیمی بر اساس شرایط آب و هوایی و فرهنگی و...، این روش ها متفاوت بوده است. صرفه جویی در مصرف انرژی بدون تخریب و یا اثرگذاری قابل توجه بر محیط زیست، یکی از موارد مهم در سال های اخیر می باشد. بر همین اساس، با توجه به این که منابع انرژی تجدید ناپذیر رو به اتمام هستند، منابع انرژی تجدید پذیر مورد توجه قرار گرفته اند. انرژی باد یکی از منابع اصلی انرژی تجدید پذیر می باشد که از دیرباز در معماری سنتی ایران نیز مورد استفاده قرار گرفته است. این مقاله با استفاده از کتب کتابخانه ای و مطالعات اسنادی سعی در بررسی استفاده از باد در معماری ایران دارد. در ایران با توجه به وجود مناطق بادخیز طراحی و ساخت آسیاب های بادی از 200 سال پیش از میلاد مسیح رایج بوده است. آنچه در این مقاله آمده است، مروری بر استفاده از باد در شهرسازی سنتی ایران مانند استفاده از بادگیر، آب انبار، آسیاب های بادی و شبادان می باشد

کلیدواژه ها:

معماری سنتی ایرانی ، انرژی باد ، شهرسازی ، معماری پایدار