نقش سازمان های محلی در اقتصادی مقاومتی

در عصر ما ضرورت داشتن سرعت در تصمیم گیری و ابلاغ سریع تصمیمات بر کسی پوشیده نیست ولی با رشد حجم و اندازه دولت و بوروکراسی اداری عملا این سرعت در ارتباطات امکان ندارد و هرچه حجم دولت افزایش پیدا می کند و وظایف تازه و سنگینی برای دولت ها تعریف می شود، دولت ها در انجام وظایف اساسی خودشان نیز با مشکلات خاصی روبرو می شوند. در این میان دولت ها با علم بر این معضلات سعی می کنند قسمتی از اختیارات خود را به سازمان ها یا حتی دولت های محلی تفویض کنند و به برنامه ریزی های کلان اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی و ..... بپردازند. سازمان، یک موجودیت اجتماعی (دو نفر یا بیشتر) است که هدفدار بوده و به طور سنجیده و منطقی ساختار یافته باید باشد (تقسیم وظایف مناسب با افراد). حکومت محلی نیز یک نوع سازمان عمومی است. برای شناخت موثر حکومت های محلی نگرش سیستمی بهترین و کارآمدترین رویکرد است و برای شناخت موثر حکومت های محلی آن را باید به عنوان یک سیستم مورد تجزیه و تحلیل قرار گیرد. تاثیر متقابل محیط و سازمان اهمیت دارد، حکومت های محلی به عنوان یک سیستم از عناصری تشکیل شده که هم از محیط تاثیر می پذیرد و هم می تواند بر محیط تاثیرگذار باشد و در صورتی که عناصر تشکیل دهنده، تقویت کننده یکدیگر باشند می توانند محیط را تغییر دهند. ولی همواره محیط روی عملکرد حکومت های محلی تاثیرگذار بوده و آنها باید تا حدودی خود را با محیط تطبیق دهند. شفاف سازی اقتصاد محلی و سالم سازی آن و جلوگیری از بروز زمینه های فساد زا در حوزه های اداری و مالی آن، و توسعه سرمایه گذاری های زیربنایی و ارتقای درآمدهای پایدار و سالم از مهمترین سیاست های کلی اقتصاد مقاومتی در حوزه مدیریت شهری است. لذا مجموعه سازمان های محلی باید با اتخاذ راهبردهای بهینه به گونه ای عمل کند که در اجرای طرح ها و پروژه های عمرانی، خدماتی، فرهنگی و اجتماعی، با بهره گیری از نیروی انسانی کارآمد، امکانات کالبدی محل، بسترها و ظرفیت های بومی مناطق تحت مدیریتی خود، همراه باشد. از این رو در این مقاله سعی شده است به نقش و جایگاه مهم سازمان های محلی در تحقق اقتصاد مقاومتی اشاره گردد.

کلیدواژه ها:

اقتصاد مقاومتی ، سازمان های محلی ، حکومت های محلی ، ایران