چارچوبی برای مطالعه کارآفرینی در بخش دولتی

امروزه دولت ها با تلاطم های محیط بیرونی، مانند کاهش پایه های مالیاتی، تکنولوژی های به سرعت در حالتغییر، تنوع تقاضاهای عمومی و اوج پاسخگویی ها، مواجه هستند. با هدف انجام اثربخش وظایف دولت در چنینشرایطی، برخی از نگرش های مبتنی بر بازار مانند خصوصی سازی، شرکای دولتی- خصوصی، برون سپاری، وکارآفرینی معرفی شده اند. برخلاف سه مواد اول که نقش و پاسخگویی دولت در ارایه و تدارک خدمات راکاهش می دهند، اقتباس فعالیت های کارآفرینانه از طریق بهبود ظرفیت های درونی می تواند بهترین روش برایاز بین بردن این تصور که خدمات بخش دولتی شکست خورده اند، باشد؛ چرا که کارآفرینی عامل مهمی استکه می توانتد موجب ایجاد منابع درآمدی جدید، بهبود عملکردهای اجرایی و توسعه روش های نوآورانه برایبرآورده کردن تقاضاهای اجتماعی– اقتصادی شود. با اینکه بخش دولتی، از سال 1970 تا کنون، به طور دایمبرای بالا بردن کارایی و اثربخشی فعالیت هایش تحت فشار بوده است، ولی دولتمردان توجه چندانی بهکارآفرینی به عنوان راه حلی برای رسیدن به آنها نکرده اند؛ و تا کنون روش خاصی در مدیریت دولتی برای بهرهگیری از آن مطرح نشده و بیشتر در بخش خصوصی و موسسات بازاگانی کوچک به کارگرفته شده است. بههمین خاطر این مقاله سعی دارد نگاهی به کارآفرینی دولتی و تفاوت آن با کارآفرینی در بخش خصویصیداشته باشد؛ و چارچوبی را برای مطالعه کارآفرینی در بخش دولتی ارایه نماید.

کلیدواژه ها:

کارآفرینی ، کارآفرینی دولتی ، کارآفرینی بخش خصویی ، چارچوب کارآفرینی دولتی