کاربرد الگوریتم ژنتیک برای مساله مکانیابی- مسیریابی با برداشت و تحویل همزمان در شرایط بحرانی

در این تحقیق، نوع خاصی از مساله مکانیابی–مسیریابی بالگرد با در نظر گرفتن محدودیتهای مربوط به بالگردها، با امکان برداشت همزمان افراد و تحویل کالاهای امدادی مورد مطالعه قرار می گیرد. این مساله، سعی در کمینه سازی زمان انجام ماموریت و طراحی مسیرهایی دارد که در آن بالگرد، تقاضای برداشت و تحویل کالاهای هر نقطه حادثه دیده را به گونه ای ارضا نماید که ملاحظات و محدودیت های هوایی موجود نیز در نظر گرفته شوند. به منظور حل مسایل با ابعاد واقعی در مدت زمان مناسب، از یک الگوریتم فراابتکاری ژنتیک بهره گرفته شده است. در پایان، به منظور اعتبارسنجی روش حل پیشنهادی، جواب های به دست آمده از الگوریتم ارایه شده، با جواب های دقیق به دست آمده از نرم افزار بهینه سازی گمز مقایسه شدند که نتایج، حاکی از برتری الگوریتم فراابتکاری پیشنهادی پژوهش (هم از نظر زمان حل و هم از نظر کیفیت جواب های به دست آمده) در مسایل با ابعاد بزرگ و در محدودیت زمانی تعیین شده، دارد.

کلیدواژه ها:

مساله مکان یابی–مسیریابی ، بالگرد ، برداشت و تحویل همزمان ، الگوریتم ژنتیک