بررسی کفایت عملکردی سازه های فضاکار با فرم های گنبدی و چلیکی، تحلیل و طراحی شده تحت بارهای ناشی از برف و انباشتگی آن

امروزه سازه های فضاکار و کاربرد گسترده آنها در پوشش دهانه های وسیع بدون ستون میانی اجتناب ناپذیر است همچنین با توجه به فروریزش های گزارش شده ناشی از انباشتگی برف در سازه های فضاکار می توان چنین گفت که در اغلب سازه های فضاکار به دلیل سبکی نسبی وزن این سازه ها، نسبت بار برف به بار مرده قابل ملاحظه می باشد و بار برف از جمله بارهای بحرانی در مناطق سردسیر و معتدل به شمار می رود. این پایان نامه به بهینه یابی وزن گنبدها و چلیک ها به طریق نوینی چون بررسی رفتار وزنی و همچنین پارامترهای مختلف هندسی آنها تحت بارهای برف و همچنین بارهای ثقلی با استفاده از تحلیل استاتیکی خطی می پردازد. نتیجه این بررسی کاهش چشمگیر 30 درصدی وزن گنبد با ایجاد فرازش متناسب می باشد، همچنین در مورد چلیک ها می توان گفت که اثرات آنها در ترکیبات بارگذاری بار برف چشم گیرتر از هنگامی است که چلیک ها صرفا تحت بارهای وزنی طراحی می شوند. این موضوع در مناطق سردسیر می تواند از مهمترین پارامترهای طراحی و بهینه یابی وزنی چلیک ها قرار گیرد. لازم به ذکر است که پارامترهای مختلف هندسی آن ها تحت باربرف و همچنین بار ثقلی، با استفاده از تحلیل استاتیک خطی انجام شده و تاشه پردازی گنبد ها و چلیک ها مانند سایر سازه های فضاکار با جبر فرمکسی و نرم افزار Formian و تحلیل سازه با استفاده از نرم افزار SAP صورت گرفته است که نتایج تحقیق نشان می دهد لزوما در دهانه های بلند با افزایش ارتفاع وزن سازه افزایش نخواهد یافت و اینکه لزوما هرس کردن سازه های گنبدی و چلیکی باعث کاهش وزن نخواهد شد.

کلیدواژه ها:

فضاکار ، بهینه یابی وزنی ، گنبد ، چلیک ، بار برف