آثار برنامه پیاده روی با دو شدت متفاوت برترکیب بدن، توان هوازی و اشتهای مردان میانسال غیر فعال

هدف از پژوهش حاضر مطالعه آثار پیاده روی با دو شدت متفاوت بر ترکیب بدن، توان هوازی و اشتهای مردان میانسال غیر فعال بود. نمونه های پژوهش 27 نفر از مردان میانسال بالای 45 سال غیرفعال بودند. آزمودنی ها به صورت تصادفی در سه گروه شدت بالا 70-80 ضربان قلب بیشینه (9 نفر)، شدت پایین 50-70 درصد ضربان قلب بیشینه (9 نفر) و گروه کنترل (9 نفر) قرار گرفتند. گروه های تمرینی به مدت 8 هفته و به صورت 3 جلسه در هر هفته به تمرین پرداختند و افراد گروه کنترل هیچگونه برنامه تمرینی نداشتند. داده های بدست آمده پس از اجرای پس آزمون، با استفاده از روش آمار توصیفی (میانگین، انحراف معیار) و آمار استنباطی t وابسته و تحلیل واریانس یکراهه در محیط spss20 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج بدست آمده نشان داد برنامه تمرینی باعث کاهش معنی دار در وزن و شاخص توده بدن دو گروه مورد آزمایش شد و میزان کاهش وزن و شاخص توده بدن افراد میانسال در پیاده روی باشدت 80-70 بیشتر از پیاده روی با شدت 70-50 درصد شد. در پس آزمون میانگین گرسنگی و احساس میل به غدا در هر دو گروه افزایش و میانگین پری و سیری در هر دو گروه کاهش یافت ولی میزان افزایش گرسنگی و میل به غذا بین دو گروه مورد مطالعه تفاوت معناداری نداشت. میانگین درصد چربی در هر دو گروه آزمودنی در پس آزمون کاهش یافت اما بین میزان کاهش درصد چربی بین دو گروه تفاوت معنی داری وجود نداشت. میانگین توان هوازی در هر دو گروه تجربی در پس آزمون افزایش یافت و این افزایش در گروه پیاده روی باشدت 70-80 درصد بیشتشر از گروه پیاده روی با شدت 50-70 درصد در پس آزمون افزایش یافت.

کلیدواژه ها:

پیاده روی ، ترکیب بدنی ، توان هوازی ، درصد چربی ، اشتها