اثر حاد تمرین استقامتی با مصرف دوزهای متفاوت کافیین بر شاخص های سرمی آسیب سلولی زنان غیر فعال دارای اضافه وزن

مطالعه حاضر به بررسی تاثیر حاد تمرین استقامتی با مصرف دوزهای متفاوت کافیین بر شاخص های سرمی آسیب سلولی زنان غیرفعال دارای اضافه وزن پرداخت. روش پژوهش نیمه تجربه با مطالعه یک سور کور بود که 12 زن غیرفعال دارای اضافه وزن سالم با میانگین سنی (1/61±32/66 سال) و شاخص توده بدنی (4/65±28/27 کیلوگرم بر مترمربع) به عنوان نمونه آماری و به صورت تصادفی انتخاب شدند.آزمودنی ها در 4 نوبت دارونما، کافیین با دوز پایین 3mg/kg، کافیین با دوز متوسط 6mg/kg و کافیین با دوز بالای 9mg/kg شرکت کردند. در مرحله اول آزمودنی ها، کافیین را به صورت دارونما مصرف کرده و بعد از آن 30 دقیقه آزمون وامانده ساز بروس را بر روی نوار تردمیل انجام دادند. در مراحل بعدی نیز کافیین به ترتیب با دوزهای پایین تا بالا 30 دقیقه قبل از فعالیت ورزشی استقامتی به آزمودنی ها داده شد و سپس آزمون وامانده ساز بروس انجام شد. نمونه گیری خونی از آزمودنی ها در پایان هر مرحله از آزمودنی ها به عمل آمد. یافته های پژوهش با استفاده از آزمون آنالیز واریانس مکرر نشان داد که یک جلسه فعالیت استقامتی وامانده ساز متعاقب مصرف دوزهای متفاوت کافیین بر شاخص کارتین کیناز زنان غیرفعال دارای اضافه وزن تاثیر معناداری نداشته است (0/05 < p). از سوی دیگر نتایج نشان داد که یک جلسه فعالیت استقامتی وامانده ساز متعاقب مصرف دوزهای متفاوت کافیین بر شاخص آلدولاز زنان غیرفعال دارای اضافه وزن تاثیر معناداری داشته است (0/05 > p) و بین دوزهای مصرفی کافیین تفاوت معناداری وجود دارد و کافیین با دوز 9mg/kg توانسته بیشترین تاثیر را بر سطوح آلدولاز زنان غیرفعال دارای اضافه وزن داشته باشدف از این رو مصرف این دوز با احتیاط های لازم جهت کاهش آسیب سلولی زنان غیرفعال توصیه می شود.

کلیدواژه ها:

فعالیت استقامتی وامانده ساز ، کافیین ، آسیب سلولی ، کراتین کیناز ، آلدولاز