اثرات فیزیولوژیک تنش ناشی از سمیت پیرن در گیاه ذرت Zea mays L.

هیدروکربن های آروماتیک چند حلقه ای PAHs گروهی از آلاینده های آلی می باشند که عمدتا در نتیجه احتراق ناقص ترکیبات آلی آزاد می شوند. این ترکیبات میتوانند باعث کاهش رشد گیاهان شوند و بر جنبه های مختلف فیزیولوژی آنها تاثیر میگذارند. در این آزمایش گیاهان ذرت در محیط هیدروپونیک تحت تیمار غلظت های مختلف پیرن کشت داده شد و سپس تاثیر پیرن بر برخی از شاخصهای فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد که افزایش در غلظت پیرن، تمامی پارامترهای رشدی مورد مطالعه را کاهش داد و به طور قابل ملاحظهای باعث افزایش میزان پراکسیدهیدروژن، فعالیت آنتی اکسیدانی و افزایش کلروفیل a و کاروتنویید گردید. مطابق با نتایج به دست آمده، به نظر می رسد سمیت پیرن عامل القای تنش اکسیداتیو در ذرت میباشد که با انباشتگی مقادیر پراکسیدهیدروژن مشخص شد که می تواند از دلایل فیزیولوژیک کاهش رشد این گیاه در محیطهای آلوده به پیرن باشد

کلیدواژه ها:

شاخصهای رشدی ، پیرن ، ذرت