پوشش های انطباق پذیر، رویکردی نوین به معماری پایدار

ساختمان ها و شاخصه های مورد نیاز آنها در طول دو دهه گذشته بسیار تغییر کرده است. با توسعه در زمینه مصالح نوین، فرآورده ها و روش های ساخت ابداعی، حرکت به سوی ساختمان هایی با کارایی بالاتر و سازگاربا محیط زیست امری ضروری می نماید. آنچه که امروز از آن به عنوان معماری پایدار یاد می شود، بازنگری اصلاح طلبانه ای به مصرف بی رویه انرژی، بهره برداری از طبیعت و منابع طبیعی است که تا حد امکان رو به کاهش می باشد به گونه ای که مدیریت آلاینده های محیطی و پسماندهای ناشی از ساختمان سازی لطمه ای به چرخه حیات بشر وارد نکند. پوشش ساختمان به عنوان حدفاصل فضای درون و بیرون، از قابلیت ویژه ای جهت مصرف بهینه انرژی از یک سو و ابزار بهره مندی از انرژی های طبیعی تجدید پذیر از سوی دیگر برخوردار است. با پیشرفت دانش مهندسی و فناوری نوین، توجه بیشتری صرف پوشش های انطباق پذیر شده که با عملکردی هوشمند و واکنشی امکان بهره بردن از انرژی محیطی و صرفه جویی در مصرف سوخت های فسیلی ساختمان را ممکن ساخته است. بر این اساس رهیافت پوشش های انطباق پذیر و ویژگی ها و عملکردهای آن به ویژه نحوه بکار گیری و رفتار آن ها در ساختمان هدف اصلی این مقاله می باشد که در جهت دستیابی به رویکردی نوین در معماری پایدار می تواند مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

انطباق پذیر ، فناوری ، پایداری ، پوشش ، ساختمان