درآمدی بر شناخت شیوه باغ سازی در باغ های تاریخی اصفهان

پژوهش حاضر در پی شناخت ویژگی های طراحی معماری و منظر موجود در شیوه باغ سازی اصفهان بوده که یکی از نقاط شکل گیری شیوه خاصی از مفاهیم باغ ایرانی، شهر اصفهان است.اصفهان به عنوان شهری که رونق و شکوفایی خود را در دوره صفویه به دست آورده، دارای مجموعه ای از باغ های تاریخی متعلق به دوران مختلف تاریخی است.بررسی ویژگی ها و شاخصه های باغ های اصفهان نشان می دهد که ترکیب خصوصیاتی هم چون عدم حضور محور آب ، محور اصلی درخت کاج،شاه نشین میان استخر، شکل گیری حوض ها، باغ کوشک بودن و محور قوی ممتد، شیوه باغ سازی اصفهان را ویژه می کند. این پژوهش با تکیه بر دوره های تاریخی ، اقلیم و معماری اصفهان ، ابتدا به معرفی ویژگی های معماری این باغ ها پرداخته و سپس در یک تحلیل قیاسی زمینه های لازم جهت شناخت شیوه خاص باغ سازی اصفهان را فراهم می آورد. از آن جا که نشانه های فیزیکی این باغها و کاخها تا حدی باقی مانده است، بر اساس اطلاعات به دست آمده از متون و اسناد، به ویژه سفرنامهها میتوان به بازآفرینی متشابه واقع برای آن پرداخت. روش تحقیق در این مقاله، روش تحقیق توصیفی- تاریخی است.از آنجا که اکثر نشانه های این باغ ها از بین رفته است، با جستجو در منابع تاریخی و سفرنامه ها و اسناد و مدارک به جا مانده از آن دوره ها و گویاسازی اسناد مصور کهن و از طریق مقایسه آنها با یکدیگر و با بررسی تحقیقات پژوهشگران معاصر درباره ساختار معماری و شهرسازی در دوره صفویه در کتاب ها، مجلات، اینترنت و ... می توان به بیان ویژگی های باغ ها و کاخ ها دست یافت و به پرسشهایی از قبیل اینکه کاخها و باغهای دورهی صفوی در اصفهان دارای چه ویژگیهایی بوده اند پاسخ داده شود.

کلیدواژه ها:

باغ ایرانی ، باغ های اصفهان ، کاخ باغ ، مطالعه تطبیقی ، باغ-کوشک