شیوه های توانمندسازی زنان سرپرست خانوار، به عنوان یک آسیب اجتماعی

در جوامعی مانند جامعه ایران، معمولا مردان نان آور خانواده بوده و زنان به کار خانه داری مشغول هستند اما عرف جامعه ایرانی و سنت دینی ما با اشتغال زنان در بیرون از خانه مخالفت چندانی ندارد و لذا زنان می توانند خارج از منزل نیز به کار پرداخته و مسیولیت نان آوری خانواده را بر عهده گیرند. آنچه موجب می شود سرپرستی زنان خانوار به عنوان یک مساله اجتماعی شناخته شود مشکلات و موانعی است که در دنیای بیرون بر سر راه سرپرستی زنان به وجود آورده و باعث می شود تا زنان سرپرست خانوار به عنوان قشری آسیب پذیر شناخته شوند. به همین خاطر، مقاله حاضر که با هدف بررسی شیوه های توانمندسازی زنان سرپرست خانوار به لحاظ نظری نگاشته شده است، در صدد است با الهام از نظریه های توانمندسازی، رفاه و با تاکید بر نقش سرمایه اجتماعی ( حمایت اجتماعی، اعتماد و اطمینان )، راهکارهای جدیدی را به منظور توانمندسازی زنان سرپرست خانوار در عرصه های اقتصادی، اجتماعی و روانی ارایه نماید. تا از این رهگذر متولیان امور زنان سرپرست خانوار با کاربست راهکارهای مذکور، گام های کاربردی تری را با لحاظ اقتصادی جهت بهبود کیفیت زندگی این گونه اقشار آسیب پذیر جامعه بردارند.

کلیدواژه ها:

توانمندسازی زنان سرپرست خانوار ، کیفیت زندگی ، آسیب اجتماعی