بررسی و تحلیل انتقاد و اعتراض اشعار شاعران پایداری (مقاومت) (با تکیه بر اشعار ملک الشعرای بهار)

تامل و تحقیق در حوزه شعر و ادبیات پایداری و تبیین ابعاد گونانون دفام مقدس ملت ایران با بهره گیری از زبان گویایهنر (به خصوص ادبیات) یکی از ضرورت های انکارناپذیری است که متاسفانه تا به امروز آن گونه که درخور این رخدادعظیم تاریخی است، مورد توجه جدی هنرمندان و اصحاب قلم قرار نگرفته است؛ بازتاب مسایل اجتماعی و سیاسی یکیاز موضوعات رایج در ادبیات پایداری است. مهم ترین موضوعات منعکس شده در اشعار شاعران عرصه مقاومت، افکارآزادی خواهانه و قانون خواهی، میارزه با ا ستبداد، وطن پرستی، بیداری مردم و برانگیختت احساسات ملی و میهنی، ترویجآزادی های فردی و اجتماعی، انتقاد و اعتراض ز نابسامانی ها و تغییر و تحول بنیانی از طریق بیداری بود. در اینپژوهش، ضمن تعریف ادبیات پایداری، ویژگی ها و شاخص های آن، بیان زمینه ها، عوامل پیدایی و رواج ادب مقاومت،به شرح و توضیح مهم ترین مولفه ها و درون مایه هاو اعتراض، (اعتراض و نکوهش به خدا و ظلم پسندی خلق، به نقصادراک بشری از شناخت خدای یکتا، اعتراض از مردم عوام و جهل و نادانی آنان، اعتراض به مصلحان دروغگو، درنکوهش سرمایه و سرمایه داری، کارمندان دولت، نزدیکان شاه، اوضاع نابسامان و فقر، دنیا و دنیاپرستان و ...)، در اشعاریکی از شاعران عرصه مقاومت، ملک الشعرای بهار، پرداخته می شود؛ سپس با ارایه ابیاتی به شرح، توضیح و تبیین مفاهیممذکور در اشعار این شاعر پرداخته می شود. این پژوهش بر آن است که در روند تحقیق، پرسش های ذیل را پاسخ دهد:ادبیات پایدارو چیست جایگاه ادبیات پایداری در اشعار ملک الشعرای بهار چگونه است بیشترین شاخص انتقاد و اعتراض در شعر بهار کدام است

کلیدواژه ها:

ادبیات پایداری ، درون مایه های مقاومت ، اعتراض ، انتقاد ، اشعار ملک الشعرای بهار