ارزیابی نظریه کیدنز،درباب دین و دنیوی شدن براساس مبانی اسلامی

گیدنز برخلاف جامعه شناسان کلاسیک وبا عنایت به پیدایش جنبش های نوین دینی،به ویژه بنیادگراییاسلامی ،دنیوی شدن دین در دنیای مدرن را نپذیرفته و باتفسیر بازاندیشانه ، کارکردهای دین را متناسب با اقتضایات جامعه جدید،معنایابی کرده است .گیدنز معتقد است که دین میتواند با مدرنیته هم زیستی داشته باشد، مشروط به آنکه تن به گفت وگوو بازاندیشی بسپارد. این نظریه ، هرچندبه لحاظ پاسخ گو دانستن دین به سوالات انسان مدرن ، نزدیک ترین تفسیر به تلقی اسلامی دانسته شده ؛ اما به لحاظ مبانی، روش و جهت گیری کلی، نقص های اساسی و بنیادین دارد. مغفول ماندن سرچشمه های وحیانی دین ، تقلیل حقیقت دین به امور مادی صرف ، تعارض علم و دین ، نادیده انگاشتن بعد معرفتی دین و گرفتارشدن دردام ابدال های نابجا، پدیده انگاری و نفی حقانیت دین ، همسان سازی هویت ادیان مختلف ، توجه به کارکردها به جای ذات دین ، استقراء ناقص دین پژوهی (کلیسامحور) و تسری نتایج آن بر ادیان دیگراز جمله اسلام و...، وزانت علمی نظریه وی را فروکاسته است . چنانچه مبانی اسلامی در این نظریه جایگزین شود، بیتردید رهیافت ها، لزوما آن گونه که گیدنز ارایه داده ،نخواهد بودو نفی دنیویشدن به جای استناد به میزان حضورو عضویت افراد در مناسک و مراکز دینی، به ماهیت دین و جامعیت آموزه های آن ، عیارسنجی خواهدشد.

کلیدواژه ها:

گیدنز ، دین ، دنیوی شدن ، بنیادگرایی ، بازاندیشی دینی