توانمندسازی حاشیه نشینان شهری مبتنی بر کاهش معضلات کلان شهرها

مفهوم حاشیه نشینی به معنای اعم، شامل تمام کسانی است که در محدوده اقتصادی شهر ساکن هستند ولی جذب اقتصاد نشده اند. بر اساس آمارهای موجود 25 تا 30 درصد جمعیت کلان شهرها، 10 تا 15 درصد از جمعیت شهرهای بزرگ و حدود 10 درصد از جمعیت شهرهای متوسط در بافت های حاشیه ای شهرهای کشور سکونت دارند. با توجه به اثرات منفی حاشیه نشینی در بلند مدت که با زوال فیزیکی و اجتماعی شهرها همراه می باشد، برنامه ریزی و برخورد مناسب با این پدیده ضروری می باشد. یکی از راهکارهای مهم در کاهش معضلات حاشیه نشینان روش توانمندسازی است. این مقاله با روش تحقیق توصیفی تحلیلی و با هدف بررسی مشکلات و ارایه راهکارها در جهت کاهش معضلات حاشیه نشینان در کلان شهرها نگاشته شده است. نتایج تحقیق نشان می دهد توانمندسازی حاشیه نشینان می تواند باعث کاهش معضلات، اقتصادی، اجتماعی و فرهنگی ساکنین حاشیه نشین گردد.

کلیدواژه ها:

حاشیه نشینی ، توانمندسازی ، ناهنجاری های اجتماعی ، کلان شهر