سازش به عنوان یکی از مکانیسم های حل و فصل اختلافات در حقوق موضوعه ایران

گاهی اصحاب دعوا برای اینکه به اختلاف خویش پایان بدهند )چه در دادگاه و چه در خارج از دادگاه( به صلح و سازش، روی آورده و سپس از دادگاه می خواهند که سازشنامه منعقده فی مابین آنها را تثبیت نموده و رسمیت بخشد. در این صورت دادرس دادگاه موضوع سازش و شرایط آن را به ترتیبی که واقع شده است در صورت مجلس منعقد نموده و به امضای طرفین و خود می رساند، سپس ختم رسیدگی را اعلام و مبادرت به صدور گزارش اصلاحی می نماید. مفاد گزارش اصلاحی صادره از ناحیه دادگاه نسبت به طرفین و وراث و قایم مقام آنها نافذ و معتبر بوده و همانند احکام دادگاه ها به موقع به اجرا گذاشته می شود. لذا از منظر اصول آیین دادرسی ایران هر چند سازش عقد صلحی است که صرفا براساس توافق اصحاب دعوا موجودیت پیدا می کند لیکن پس از ثبت آن توسط مقام قضایی لازم الاجرا گردیده و مشمول قاعده اعتبار امر قضاوت شده و فراغ دادرس است و ذی نفع می تواند از طریق سیستم قضایی الزام مستنکف را به اجرای مفاد گزارش اصلاحی بخواهد.

کلیدواژه ها:

شیوه های حل و فصل اختلافات ، اصحاب دعوا ، عقد صلح ، سازشنامه ، گزارش اصلاحی