معرفی برنامه ریزی شهری با رویکرد توسعه پایدار و شناسایی جایگاه طراحی شهری در کاربست آن

توجه به کیفیت محیط شهری در فرآیند و طرح ریزی توسعه شهری موجب تعامل بیشتر میان برنامه ریزی و طراح و لزوم توجه به آن در فرآیند برنامه ریزی شهری باعث شکل گیری رویکردهای نوینی در حوزه شهرسازی شده است. دراین پژوهش که از نوع توصیفی- تحلیلی است. بعد از مطالعات کتابخانه ای ضمن تعریف برنامه ریزی شهری و طراحی شهری، سعی در تبیین و یژگی های اصلی برنامه ریزی شهری و توسعه پایدار شهری و جایگاه طراحی شهری در کاربست آن در راستای تحقق توسعه پایدار پرداخته شده است. بر پایه یافته های این پژوهش، برنامه ریزی شهری مسیول اصلی هدایت شهر و تامین عملکردها و کارکردهای آن است از سوی دیگر طراحی شهری با موضوع تغییر محیط طبیعی درگیر است و در پی آن است که کیفیت محیط مصنوع را ارتقا دهد. به عبارت دیگر وظیفه برنامه ریزی شهری برقراری بین ارتباط فضا و فعالیت ها و طراحی شهری وظیفه برقراری ارتباط بین انسان و فعالیت ها را دارد. لذا برای کاهش فاصله بین دو رشته برنامه ریزی و طراحی شهری در حوزه شهرسازی، رویکرد میانی طلب می شود تا میان برنامه ریزی و طراحی شهری تعامل بیش تری را فراهم سازد. ضرورت این رویکرد بیش تر از آن جهت است که در سطوح مختلف برنامه ریزی،به نظر می رسد به کیفیت محیط مصنوع ( طراحی شهری) در فرآیند برنامه ریزی شهری توجه بیش تری شود. از این رو می توان نتیجه گرفت که لازمه تحقق این امر ضمن مدیریت شهری منسجم و کارآمد در شکل گیری و تلفیق برنامه ریزی و طراحی شهری تواما در جهت تحقق امر توسعه پایدار شهری لازم است شرایط مهیا شود تا امکان بسترسازی توسعه پایدار انسانی، بهبود و رفاه اجتماعی فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی ، برنامه ریزی شهری ، طراحی شهری ، توسعه پایدار