آسایش حرارتی و معماری همساز با اقلیم شهرستان الشتر

ارزیابی شرایط زیست- اقلیمی امروزه به عنوان ابزاری کارآمد در دست برنامه ریزان منطقه ای به حساب می آید تا باشناسایی نقاط بحرانی ضمن هدایت فعالیت های توسعه ای به مناطق کم خطر، ارزش افزوده سرمایه گذاری ها را درمناسب ترین ممکن در حوضه شهری، عمرانی، سکونتگاهی، معماری و به خصوص جهانگردی و گردشگری تضمین سازد.از طرفی طراحی همساز با اقلیم عبارت از نگهداری وضعیت میکروکلمایی مسکن در محدوده آسایش است.پس جهتمعماری پایدارلازم است، اقلیم به درستی شناخته شود و سازگاری مناسب با آن ایجاد گردد .از طرفی با افزایش بی رویهسوختهای فسیلی در ساختمان ها به منظور ایجاد سرمایش، گرمایش و تهویه، رویکرد معماری پایدار با هدف استفادههرچه کمتر از انرژی های تجدیدناپذیر پدیدار شد .از مهمترین نکات تاثیرگذار بر این رویکرد، آشنایی با خصوصیاتاقلیمی و شرایط آب و هوایی شهر و نحوه برخورد با این عوامل است. بنابراین در این پژوهش سعی شده شرایط زیستاقلیمی شهر الشتر، بر اساس شاخص می سنارد، بیکر، ترموهیگرومتریک و سوزباد با استفاده از آمارهای ایستگاه سینوپتیکایستگاه واقع در این منطقه طی سال های 1997 تا 2010 مورد ارزیابی قرار گیرد. نتایج حاصل نشان داد که در طولسال بیشتر ماه ها در شرایط خنک، بسیار خنک و سرد می باشد. در این بین ماه های آگوست، جولای و سپتامبر بهترتیب دارای آسایش زیست اقلیمی می باشند.

کلیدواژه ها:

آب و هوای سرد ، آسایش حرارتی ، شاخص زیست-اقلیمی ، الشتر