ارزیابی اقامتگاه های بوم گردی در نواحی روستایی

هدف پژوهش حاضر، ارزیابی تاثیر اقامتگاه های بوم گردی بر توسعه پایدار نواحی روستایی است. با توجه به اهمیت بوم گردی به عنوان یک فرصت برای توسعه پایدار و بهبود شرایط زندگی در مناطق روستایی، ارزیابی دقیق و جامع این اقامتگاه ها ضروری است. این پژوهش با بررسی عملکرد، اثرات اجتماعی و فرهنگی، تاثیرات محیط زیستی و اقتصادی اقامتگاه های بوم گردی، به مقایسه و تحلیل اثر بخشی آن ها در تحقق اهداف توسعه پایدار نواحی روستایی پرداخته است. پژوهش حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ روش توصیفی -تحلیلی است که از ابزار جمع آوری اطلاعات، اسنادی (کتابخانه ایی) در بستر بهره گیری از مطالعات میدانی بهره برده است. نتایج نشان داده است که این ارزیابی می تواند به ارائه بازخورد در مورد کیفیت خدمات ارائه شده توسط اقامتگاه های بوم گردی بپردازد. مواردی از جمله رفتار میزبانی، نظافت، امکانات موجود، غذا و سایر خدمات ارائه شده از جمله مواردی است که از طریق این ارزیابی مورد ارزیابی قرار می گیرد. ارزیابی اقامتگاه های بوم گردی می تواند به تجزیه و تحلیل تجربه مسافران و نظرات آن ها در مورد امکانات، خدمات، محیط و تاثیرات اقامتگاه ها بر آنها کمک کند. این بازخورد می تواند به بهبود خدمات و تجربه مسافران در آینده کمک کند. ارزیابی می تواند به شناسایی تاثیرات اقامتگاه های بوم گردی بر محیط زیست کمک کند و ارزیابی کند که آیا این اقامتگاه ها از منابع طبیعی محافظت می کنند یا خیر؟

کلیدواژه ها:

اقامتگاه ، نواحی روستایی ، بوم گردی ، اقامتگاه بوم گردی ، ارزیابی.