ارزیابی استفاده از نظرات کارشناسی در مدل سازی ریاضی برای تعیین سرعت مجاز در راه های دو خطه دو طرفه بین شهری

در سال های نه چندان دور، طراحی زیر ساخت راه ها بر مبنای عواملی همچون میزان سرعت پایه و بالاترین سطحسرویس انجام می گرفت. اما امروزه یک رویکرد یکپارچه و جامع در مورد علایق و نیاز های استفاده کنندگان از راه موردتوجه قرار گیرد که این دیدگاه باعث بوجود آمدن رویکرد های گوناگون برای مدیریت سرعت در طول مسیر شده است.در طول یک دهه گذشته، مقادیر سرعت مجاز در راه ها با توجه به متدلوژی هایی بر مبنای مدل های طراحی جدید وابزار های مربوطه بوجود آمده است که اساس مدل سازی همه آن ها طرح هندسی راه، ایمنی و مشخصات عملکردی بودهاست. هدف از این تحقیق بدست آوردن یک متدلوژی پشتیبانی از تصمیمات اتخاذ شده به منظور نشان دادن بیشینهسرعت مجاز برای هر قسمت از راه به صورت فراگیر است که در راه های بین شهری در تعامل با محیط های پیرامونیمختلف و اهداف چند منظوره به کار گرفته شده است . یک مدل ریاضی قادر است سرعت مجاز را بر اساس مجموعه ایاز اهداف و متغیر های قابل اندازه گیری و شواهد قابل دسترسی که مشخصات محل مورد تحقیق را بیان می کند, بهصورت دقیق تخمین بزند. متدلوژی حاصل , شامل یک مدل لوجیت چند جمله ای است که با مطالعه موردی چهاربخش مختلف از راه های بین شهری با محیط های پیرامونی گوناگون بدست آمده است. این مدل از مقادیری که توسطچند کارشناس متخصص ایمنی ترافیک برای بخش های مختلف مسیر جمع آوری شده , بهره گرفته است.

کلیدواژه ها:

سرعت مجاز ، مدل سازی ریاضی سرعت ، مدیریت سرعت ، ایمنی در ترافیک ، مدل لوجیت چند جمله ای