روانشناسی محیط در فضای آموزش معماری

یادگیری، بخش مرکزی زندگی هر فرد است .حتی زمانی که به آن فکر نمیکنیم نیزاتفاق میافت. محیطهای یادگیری از عناصری تشکیل خواهند شد که در کنار هم معنادارمیشوند. ویژگیها و کیفیتهای هر کدام از این عناصردر شکل گیری رفتارهای مختلف موثرمیباشند.در سا لهای اخیر با توجه به رشد روزافزون و وسعت تغییرات روشهای آموزشی، سازگار نمودن بستر یادگیری با تمامی جوانب نیازهای یادگیرنده، در کانون توجه متخصصین آموزش قرار گرفته است.چرا که محیط فیزیکی به سبب ساختار خود میتواند تعاملات و در پی آن فرآیند یادگیری را تقویت و یا تضعیف نماید.از آنجا که تعاملات مداوم انسانها با یکدیگر و با منابع محیطی و الگوی یادگیرنده -محوری ، جوهره نظا مهای آموزشی جهان امروز و فردا را شکل م یبخشد، این اعتقاد وجود دارد که رویکردهای جدید، نیازمند حرکت، کار گروهی و پویایی دانش آموزان است.از این رو تعریف نیازها چگونگی5سازماندهی5 بستری که چنین نحوه ی یادگیری، در آن قابلیت ظهور داشته باشد، از اهمیت ویژ های برخوردار است.نوشتار حاضر با تکیه بر ذات جستجوگر و تجربه پذیر جهان کودک و به منظور پاسخگویی به تحولات گسترده روشهای آموزشی، ضرورت بهره گیری از عامل انعطا فپذیری در محیطهای یادگیری را مورد تاکید قرار داده و در این رابطه برخی از راهکارهای انعطا فپذیر نمودن یک محیط یادگیری، قابلیتها و مزیتهای این عامل ارایه میگردد.در این راستا برای تبیین دقیق این ایده، سیر طراحی محیطهای بررسی قرار گرفته و در ادامه ضمن بررسی نیازهای یک کلاس الگوی کلاسی انعطا فپذیر به عنوان ساختاری پاسخگو ارایه میگردد.

کلیدواژه ها:

محیط انعطا ف پذیر ، عوامل محیطی ، یادگیری ، تجربه پذیری ، تغییرپذیری ، محیط آموزشی ، شاخصه های طراحی