باز توزیع لنگر (تئوریک و آزمایشگاهی) در عرشه های سراسری پل های پس تنیده دارای بتن خود متراکم ویژه مناطق زلزله خیز

شاید یکی از مبرم ترین نیازهای بزرگراه ها، ساخت، بازسازی و مقاوم سازی پل های آن باشد. این خود نیازمند تهیه دستورالعملی برای استفاده بهینه و اقتصادی از منابع و مصالح هر کشور می باشد. یکی از روش های موجود جهت بهینه تر شدن ساخت و مقاوم سازی پل ها، استفاده از بتن نسل جدید یا بتن خود متراکم (Self Consolidating Concerete, SCC) و پس تنیدگی است. کمبود اطلاعات و عدم شناخت این نوع بتن در عملکرد سازه ای عرشه های یکسره پل های پس تنیده در جهان و ایران انگیزه اصلی تحقیق حاضر می باشد. این در حالی است که بعضی از مراکز تحقیقاتی از جمله دپارتمان حمل و نقل آلاباما (ALDOT) ALABAMA Department of Transportation (ALDOT) اجازه استفاده از این نوع بتن در تیرهای پل پیش و پس تنیده داده نشده است. بدین منظور وجهت بررسی عملکرد این نوع بتن در باز پخش لنگر و همچنین ارزیابی روابط موجود آئین نامه ای برای بتن های معمولی (نیازمند به ویبره)، دو نمونه آزمایشگاهی دال دو دهانه سراسری پس تنیده با بتن خود متراکم به طول 7/5 متر و عرض 1 متر و ارتفاع 0/02 متر، ساخته و تا مرحله نهایی تحت بارگذاری قرار گرفت . جهت اندازه گیری باز پخش لنگر از load cell برای اندازه گیری بار در تکیه گاه میانی و انواع ابزارهای دقیق اندازه گیری استفاده شد. نمونه ها براساس آئین نامه ACI 318-08 (برای بتن های معمولی) طرح و ساخته شد. مقایسه نتایج بدست آمده از تحقیقات تئوریک و آزمایشگاهی نشان میدهد. استفاده از آئین نامه های نظیرCAN-EC2, BS8110, ACI AS3600, A23.2 جهت تخمین مقدار باز پخش لنگر در سازه های ساخته شده با بتن معمولی را می توان با اطمینان برای بتن نسل جدید بکار برد.

کلیدواژه ها:

بتن خود متراکم ، فولاد پس تنیدگی بدون پیوستگی ، باز پخش لنگر ، شکل پذیری