اثر عدد فرود، زاویه و استغراق آبشکن مرکب بر حداکثر عمق آبشستگی در شرایط آب زلال

در تحقیق حاضر اثر زاویه قرار گیری آبشکن مرکب که ترکیبی از آبشکن نفوذ پذیر و نفوذ ناپذیر می باشد بر حداکثر عمق آبشستگی در شرایط مستغرق مورد بررسی قرار گرفته است. حداکثر عمق آبشستگی در سه زاویه مختلف 60 درجه (دافع)، 90 درجه (قایم) و 120 درجه (جاذب) و در فرود 0/18، 0/20، 0/22، 0/24 مورد مقایسه قرار گرفت. علاه بر این حداکثر عمق آبشستگی نسبی با حالت غیر مستغرق مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد عمق آبشستگی در زاویه های 60، 90 و 120 درجه به ترتیب افزیش می یابد. حداکثر عمق آبشستگی نسبی در اعداد فرود کمتر در حالت مستغرق بیش از حالت غیر مستغرق، می باشد و با افزایش عدد فرود این روند معکوس می شود.

کلیدواژه ها:

آبشکن مرکب ، عدد فرود ، زاویه ، عمق آبشستگی ، مستغرق ، غیر مستغرق