شناسایی و اولویت بندی عوامل توسعه با رویکردی مدیریتی با استفاده از روش AHP فازی (مورد مطالعه: استان خراسان رضوی شهر مشهد)

ساختار مدیریت شهری در ایران به منظور گذر از نظام متمرکز و حرکت به سمت نظام غیر متمرکز و بیرون رفت از چالش ها رخ داده، لاجرم باید ایجاد تحول در نظام برنامه ریزی و مدیریت توسعه شهری را به عنوان یک راه حل اساسی پذیرا باشد. این امر یک انتخاب نیست بلکه یک ضرورت انکار ناپذیر تلقی می گردد. هدف از این پژوهش تحلیل نظام مدیریت شهری و بررسی وضعیت شهر مشهد در ارتباط با ارزیابی میزان پایداری توسعه شهری با در نظر گرفتن سه بعد جمعیتی، کالبدی و حمل و نقل در سطوح مختلف با تکیه بر خدمات شهری صورت گرفته در سال ( 1383 تا 1393 ) با استفاده از تحلیل رویدادی و مطالعات اسنادی و فرایند تحلیل سلسله مراتبی ( AHP ) می باشد که با همکاری شهرداری کلان شهر مشهد مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج این تحقیق بیانگر آن است که برای توسعه پایداری شهر مشهد با توجه امتیاز نهایی بدست آمده برای سه بعد جمعیتی، کالبدی و حمل و نقل که می توان نتیجه گرفت شهر مشهد با توجه به خدمات شهری صورت گرفته وضعیت نسبتا پایداری به لحاظ توسعه شهری دارد اما برای رسیدن به پایداری بیشتر ضرورت دارد مسولان و برنامه ریزان توسعه شهری به تاکتیک ها و اصول عملی و علمی رشد هوشمند با توجه به رشد فناوری، توجه بیشتری داشته باشند.

کلیدواژه ها:

توسعه ، توسعه پایدار شهری ، خدمات شهری ، شهر مشهد