شناسایی تاثیرات عوامل بازدارنده بر عملکرد سیستم دوچرخه سواری در کلانشهر ها(مطالعه موردی:مد حمل و نقل دوچرخه در شهر شیراز)

تراکم ترافیکی ناشی از وسایل نقیله موتوری تشدید موجب آلودگی صوتی و لودگیآ زیست محیطی در کلانشهرها میگردد ونتیجه آن کاهش سطح سلامت و آرامش شهروندان است . دراین بین پیاده روی و دوچرخه به عنوان مدهای سفر مهمترین شیوه حمل و نقل پاک شهری محسوب میشوند که دارای منافع و مزایای متعدد اقتصادی و زیست محیطی بوده این در حالی است که ترویج شیوه های مدهای حمل و نقل پایدار شهری همچون پیادهروی و دوچرخه سواری میتوانند نقش موثری برای دستیابی به حمل ونقل پایدار ایفا نمایند و راهکاری درراستای دستیابی به شهرسالم تلقی میشود و به موازات نقش بیشتر خودروها در شهرها و آشکار شدن آثار منفی آن برای ساکنان شهرها ، به تدریج تمایلات عمومی برای کاهش استفاده از این وسیله و جایگزینی آن با روشهای حمل و نقل عمومی و پایدار .اشکار میسازد در این پژوهش از روش اسنادی - کتابخانه ای برای جمع آوری داده های موجود و تکنیک پرسشنامه برای نظرخواهی از شهروندان استفاده شده است (300=n (سپس اطلاعات حاصل از پرسش نامه ها در قالب نمودار و جدول توصیف شده و مورد تحلیل قرار گرفته اند. با توجه به نیمه ساختار یافته بودن فرم پرسشنامه های این پژوهش پس از بررسی مشخص گردید که تمامی بازدارنده ها در 5شاخه : آموزش، فرهنگ سازی و تبلیغات، ایمنی و امنیت دوچرخه سوار، آلودگی صوتی، آب و هوا و عوامل جوی که از عوامل اصلی بر تمایل به استفاده از دوچرخه می باشند دسته بندی می شود. پژوهش حاضر، به دنبال شناسایی بازدارنده های استفاده از سیستم دوچرخه می باشد تا با تکیه بر نتایج پژوهش، بتوان تقویت عوامل مثبت و کاهش موانع موجود را مورد بررسی قرار نماید.

کلیدواژه ها:

دوچرخه ، حمل و نقل پایدار ، بازدارنده ، حمل و نقل غیر موتوری