نگرشی هندسی و ذاتی به زمینه و نقش مایه های هنر گره چینی(مطالعه موردی گره ده تند و کند)

تزیین در اغلب بناهای شاخص دوران تمدن اسلامی نقشی پررنگ با پشتوانه ای فلسفی مختص به خود را داشته است. گونه تزیین گره نوعی منحصر به فرد در میان انواع تزیینات هندسی معماری اسلامی و سنتی ایران و شرق بوده است که خلق این میراث ماندگار از ترکیب تعدادی شکل بنیادی یا نقش مایه تشکیل می شوند. اولین مرحله ترسیم گره بستن زمینه گره است که نقشمایه ها با آن محدود می شوند.گره های هندسی در برخورد اول گیج کننده به نظر می رسند ولی با دقت بیشتر مشاهده می گردد که در پشت هر زمینه گره منطقی هندسی وهویتی ذاتی نهفته است، در این راستا این سوال مطرح می شود که آیا می توان زمینه های جدیدی با ایده ای عرفانی و یا الهامی آسمانی در مقابل زمینه های گذشته خلق نمود نگارندگان طی این مقاله و در پاسخ به این سوال، با تمرکز بر یکی از انواع گره (گره ده)، منطق نظم هندسی نسبت طلایی را در نقشمایه ها اثبات کرده و زمینه های جدیدی با ایده عرفانی معرفی و ویژگی های هندسی تزیین های هندسی را از زاویه ای جدیدتر بررسی می کنند. برای تبیین یافته های این پژوهش از روشی ترکیبی استفاده شده است، به نحوی که گردآوری داده هابا استفاده از روش مطالعات اسنادی کتابخانه ای انجام شده است لیکن تحلیل داده ها که منتج به ارایه زمینه های جدید شده است با استفاده از روش استدلال منطقی انجام گرفته است. سوالات:1 چگونه می توان تقارن را در زمینه نقوش هندسی به چالش کشید 2 آیا می توان زمینه ای با بیان یک عقیده یا ایدیولوژی ترسیم نمود اهداف:1 اثبات هندسی بودن نقشمایه های هنر گره چینی.2 رسیدن به زمینه ای خلاق و پویا با ایده ای عرفانی

کلیدواژه ها:

نقش مایه ، نسبت طلایی ، زمینه جدید ، ایده عرفانی