حقوق زنان در منشور حقوق شهروندی

منشور حقوق شهروندی که در مورخه 29 آذر سال 1395 در همایش قانون اساسی و حقوق ملت برای ایرانیان عرضه گردید؛ فصل تازهای از ادبیات حقوقی و بررسی حقوق شهروندی را ایجاد نمود؛ چندانکه پسازاین واقعه بزرگ حقوقی، همایشها، هماندیشیها، گزارشها، مقالات و پژوهشهایی منعکس شد تا به نحو احسن بهنقد، تبیین و شرح مواد و مباحث آن بپردازند. نکته ی اصلی گفتمان سازی حقوق شهروندی در عرض دیگر عرصههای حقوقی است؛ چراکه احقاق حق بدون اطلاع از وجود حق ممکن نیست، فلذا اگر این منشور بتواند دغدغه حقوقی شهروندان را تبدیل به یک اپیدمی، خواست و اراده عمومی کند توفیق یافتهاست؛ چندانکه در اعلامیه حقوق بشر هم ضمانت اجرایی وجود نداشت، اما به دلیل وجود ارزشهای اساسی و بنیادین حیات آدمی و نحوه اداره کشور، منجر به ایجاد راهکارهای اجرایی و تضمینهای حقوقی توسط دولتها شد.یکی از سرفصلهای حقوق شهروندی بحث حقوق زنان است؛ فلذا در منشور حقوق شهروندی نیز بهطور خاص در 7 ماده از 120 ماده به حقوق زنان اختصاص دادهشده است؛ اما در نگاه کلیتر این منشور به مثابه برنامه و خطمشی دولت برای رعایت و پیشبرد حقوق اساسی ملت ایران تلاش دارد تا زمینهای را فراهم نماید که زنان از همه حقوق این منشور برخوردار شوند؛ چندانکه تمام شهروندان به همین مقدار از این حقوق برخوردارند؛ درنتیجه طبق نام منشور، اصل برحقوق شهروندی است، اما به دلیل حساسیتی که نسبت به زنان وجود دارد همچون کودکان بهطور اختصاصی حقوقی برایشان ذکر گردیده است؛ کهنگارنده در این مقاله تصمیم دارد تا با عنایت به مفاد منشور حقوق شهروندی بهصورت محوری و دیگرقوانین اختصاصی که به حقوق زنان اختصاص دادهشده است؛ مجموعهای از ابعاد گوناگون حقوق زنان درکشورمان را ذکر و تبیین نماید

کلیدواژه ها:

حقوق زنان ، منشور حقوق شهروندی ، شهروند ، قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران ، ضمانت اجرایی